Jaką Pol(s)kę zobaczyli z drugiej strony lustra

W listopadzie i grudniu zeszłego roku Biuro Literackie przeprowadziło debatę, w której poprosiliśmy czytelniczki, pisarki, krytyczki literackie, przedstawicielki środowisk akademickich i aktywistki, by zechciały opowiedzieć, jak przedstawia się – ich zdaniem – sytuacja kobiet i tworzonej przez nie literatury w Polsce na początku drugiej dekady XXI wieku. Wprowadzenie do tamtej dyskusji, głosy poszczególnych dyskutantek oraz podsumowanie całej debaty znaleźć można tutaj.

Ponieważ jedna z najznakomitszych osobowości polskiej literatury kobiecej jak najsłuszniej zasugerowała nam, że taka dyskusja pozbawiona optyki drugiej płci jest przedsięwzięciem skazanym na pewną niekompletność, postanowiliśmy rozpisać dyskusję niejako lustrzaną – czyli podejmującą taki sam temat, ale z drugiej strony płciowego zwierciadła. Zgodnie z jedną z najstarszych dewiz prawa rzymskiego, głoszącą że audiatur et altera pars (wysłuchana powinna być również druga strona), chcielibyśmy właśnie posłuchać, co o współczesnych Pol(s)kach i ich literaturze mają do powiedzenia panowie.

Główne zagadnienia dyskusji pozostają bez zmian: jaka jest sytuacja polskiej kobiety dziś, kiedy – z jednej strony – najważniejsze postulaty feminizmu coraz mocniej wrastają w życie społeczne, polityczne i kulturalne, z drugiej zaś – tym większy i bardziej irracjonalny budzą opór? W jaki sposób z tak osobliwie rozpękniętą sytuacją radzi sobie literatura kobieca? I czy jest w ogóle sens mówić o jakimś osobnym dyskursywnym bycie zwanym literaturą kobiecą – a jeśli tak, to jakie książki/nazwiska można uznać za szczególnie na tym polu interesujące? Prosilibyśmy, żeby dyskutanci odnieśli się też – o ile możności – do „kobiecej” odsłony naszej debaty, traktując wypowiedzi dyskutantek jako punkt wyjścia do własnej refleksji.