Obnażenie prawdy o współczesnym języku

Wskazanie: Tadeusz RÓŻEWICZ Kup kota w worku (work in progress)

Zastanawiałem się, jaką książkę poetycką minionego roku należy uznać za najciekawszą. W pierwszej chwili pomyślałem o baw się Romana Honeta, którego hermetyczna, prawdziwie osobna poezja nie została chyba jeszcze odpowiednio nagrodzona. Po dłuższym namyśle doszedłem jednak do wniosku, że swój głos chciałbym oddać na Tadeusza Różewicza i jego tom Kup kota w worku (work in progress). Poniżej uzasadnienie.

Istnieją poeci wiecznie młodzi. A Tadeusz Różewicz, nie po raz pierwszy zresztą, okazał się poetą młodszym niż spora część autorów młodego i średniego pokolenia. Kup kota w worku (work in progress) to niebanalna opowieść o banale, który toczy współczesny świat. To opowieść o rozpadzie języka, o rozpadzie wartości i o zanikaniu pamięci. Różewicz pastiszuje język współczesnej młodzieży, język blogów, język kolorowych czasopism. Naigrywa się z polityków, nie szczędzi prztyczków pisarzom i filozofom. Trudno się nie uśmiechnąć nad tymi szalonymi, nierzadko pozbawionymi sensu obrazami, ale status quo, który się z nich wyłania, nie napawa raczej optymizmem.

Jednocześnie Różewicz z charakterystyczną dla siebie prostotą potrafi wskazać, co jest w życiu naprawdę ważne. A także jak pisać, aby z tej wielkiej katastrofy wyjść cało. Trudno powiedzieć, czy Różewicz stał się już z krwi i kości postmodernistą, czy też rzeczywiście poezję tę należy uznać za rejestr dokonującego się na naszych oczach końca historii. Jednego jestem pewien: Kup kota w worku to książka-lustro. A ostatnio chyba nikt, może poza Dorotą Masłowską, nie odważył się na takie totalne obnażenie prawdy o współczesnym języku.