Powiadacie, że chcecie rewolucji

Portal społecznościowy Tawerna zaprasza na pierwszą po jubileuszowej edycji Portu Literackiego debatę Tawerny – debatę nietypową i spontaniczną, wyrosłą z inicjatywy znanego krytyka literackiego, Adama Poprawy. Autor “Form i afirmacji” w swoim nawiązującym do wersu otwierającego znaną piosenkę Beatlesów tekście zauważa, że ostatni Port Literacki obciążony był jednym, tyleż oczywistym, co dojmującym brakiem: zabrakło przy jego okazji dużej debaty o tym, w jaki sposób w przeciągu ostatniego ćwierćwiecza zmieniły się głosy w polskiej poezji. A przecież jubileusz imprezy, która w zmianie tej miała udział trudny do przeoczenia, mógł być do takiego szerokiego podsumowania okazją nieledwie wymarzoną…

Kilka kluczowych cytatów z tekstu Poprawy: “(…) wielka zmiana po roku 1989 niewątpliwie się dokonała, tyle że – co dziś, z perspektywy historycznoliterackiej, całkiem nieźle już widać – była to właśnie zmiana, składająca się na cały skomplikowany i zróżnicowany proces. Zmiana, a nie rewolucyjne zerwanie i całkiem nowy początek”. “(…) Fort – Port – Biuro okazały się istotnymi instytucjami poezji polskiej, przestrzeniami, w których mogła publicznie zaistnieć, dzięki którym łatwiej docierała do czytelników, była bardziej rozpoznawalna (jako nowa poezja polska właśnie).” “Rewolucji forteczno-portowej raczej więc nie było, w Legnicy i Wrocławiu dokonało się za to coś ważniejszego: ciągłość poezji polskiej realizowała się tam w swej innowacyjnej różnorodności.”

Poprosiliśmy krytyków literackich – zarówno tych uznanych, jak i tych dopiero początkujących, wyłowionych w Portowym konkursie Krytyk z uczelni – by zechcieli się odnieść do tekstu Adama Poprawy. Na czym polegała owa wielka zmiana w poezji polskiej – zmiana wyrastająca z szeregu rewolucyjnych gestów, z których żaden sam w sobie nie stanowił istotnego przełomu? Czy dzięki inicjatywom takim jak Biuro Literackie i jego Forty/Porty rzeczywiście doszła do głosu istotowo nowa poezja polska? Czy ta nowa poetycka jakość rzeczywiście da się opisać jako “ciągłość (…) w swej innowacyjnej różnorodności”?