Odstępy są równe a każde większe

(ł)

Kontynuacja się zgubi,

gdy oddawanie się sobie jak narzędziu czy tasiemce
(przeciągniętej przez zdanie dodawaniem powtórzeń) wzorów
wpisanych w falową naturę zmian na linii
powtórzeń (,,włosów wpiętych w tasiemkę’’ niesterylnie)
wtrącanych w szereg miękki jak welur metkowany, wymienny
samą prędkością zdania piszącego (nawias) jak o nieobecnym spojrzeniu
w kadrze oddawanym sobie prędkością zdania zwracając siebie.

(ć)

Tu tylko ,,tik’’, zgoda w domyśle, bo nie ma innego ,,tak’’
bardziej odległego niż ta metoda powtórzeń oczko-oczko, na sznurkach
mam twój obraz – widzę tylko te sznurki,
na które można cię dzielić, między którymi
odstępy są równe a każde większe.

Klamerka to tętno uderzone o podłogę i rozbita myśl powtórz
to w myślach. Odstępy są równe a każde większe powtórz
odstępy są równe a każde większe.

***

Zacząć od ciebie to jak stać się miejscem, o którym się mówi i mówić
o alfabecie wschodzącym na źrenicy jak przeskoku pośród wyobrażeń,
tych migawkowych wzniesień zachodzących na siebie. Każda przestrzeń
to pakunek powietrza wokół oddechu, który biegnie do środka tylko,
jakby podróż była zwiniętym zwierciadłem, jakby każdy jego koniec
był brzegiem, który nas obejmie i który nas nie zmieni.