Okiem po kartce

Nic złego

Ból mięśni też jest hedonizmem. Przewietrzenie płuc
ze stęchłego dymu, truchcik po własnych żyłach,
woda z butelki przełożona na pot zmywany pod prysznicem.
Proste przyjemności.

Nie mam odpowiedzi na żadne pytania,
nie czuję się odpowiedzialny za linie zaopatrzeniowe i
ręce ciężkie od potu, serwery ciężkie od błędów,
nie wiem co składa się na wartość tych walut.

Mięśnie pod blizną są wyraźnie słabsze, czasami czuję
szwy na nerce, zwłaszcza gdy alkohol obija się o skronie.
czasami dotykam ścianki płuc dymem martwych roślin.
Proste przyjemności.

Nie roszczę sobie praw do decyzji
o niczym, czego nie mogę zmęczyć.
Nie uratuję systemu opieki zdrowia, nie nakarmię
Mezopotamii, krzyku gwałconej dziewczynki
nie usłyszę na Spotify.

Mam ochotę na fast-read, którego nie będzie
żalu zapomnieć. Tak by poruszać okiem
po kartce lub ekranie, między zleceniem a zleceniem.
Proste przyjemności.

Mogłem być kimś, ale wolałem zostać sobą
wolałem luksus, wolałem luksus, wolałem luksus.

Przerwa obiadowa

Smartfon na wszelki wypadek. Dym spod rękawa,
rząd latarń układa się w pas startowy, silnik
zagłusza ptactwo. Idę w stronę betonowych schodów,
Zanurzyć oczy w oleistym nurcie, zanurzyć i myśl.
Sekwencję kwasów, które ułożyły się
w namacalny idiolekt. Puste procesje.

Zazdrościć ciszy lata świetlne stąd.

Polifonia

Promienie ułożyć w ścięgna
według nieustannie wznawianego wzoru, i
melodią w centrum handlowym, i
żołądkiem przelewającym się piwem,
by zapewnić bezpieczne powtórki.

Rozrzucone puzzle zapowiadają ambitne arytmie,
jeśli je oczywiście ułożysz.
Wyznaczony z góry cel niecierpliwi się i czas by się wziąć
pod uwagę. Wyznaczony z góry cel opada wiązką
i tu znajdziesz rozwiązania.

Pociągnij za sznurek i niech się rozsypuje piasek na posadzkę i
szkice sejsmografu, wyzwól arytmię, a następnie ją zamknij
i nie pozwól jej wyjść dopóki nie ułoży się wygodnie

jak w hamaku.