Sztuczne ognie

5.

miękki języku, nitko lepkich zgłosek
we mnie i obok, na końcu tramwaju
kiedy cię tu snują, pałac jest wysotką
kiedy cię tu snują, obieram go z okna
kina i linii wspólnych z czymś odrębnym
Worobiowe Gory, ja i moja Moskwa

10. anonimowa towianka (dagerotyp)

Widzieli kometę: ogromnego, zdrowego, dźwigał na warkoczu
służki i chozjajki, kolumny duchów żeńskich cieplutkie jak tunele,
w które wpływali we śnie. Kierunek: Adampolska, a potem autostradą
do Utrata-Składu, gdzie na nierobów czekają czerezwyczajne pochwy:
goździk kartuzek skalny i widłosterna żołna. Czemu zwlekamy, mój bracie?
Idea rozwinięta. Dlaczego, kiedy dotykam cię za uchem i pytam,
skąd przychodzi, co przetacza, czujesz mnie ziemią?
I odpowiadasz mi, że nic, że my?

13. 138 UTRATA-SKŁAD. Trasa zmieniona

przedostatni przystanek jeszcze zgodnie z rozkładem
chna opadła z włosów, był jazz i nie odpłynął
w prowincjonalnej pościeli płakałam, żebrząc o imię
naprowadzałam ramiona podobne ramionom dźwigów
ale nie mogłam unieść. był wiersz i strach przed wierszem
postępowym lusterkiem. między nami rosły korony miast
ich czarne ronda intonowały refren: nie bój żaby
zamiast umierać zaśniecie pod satelitami
w pełnym cienia układzie, przy Utrata-Składzie