Tarantula (1)

Preludium do brzdąkania kostką

mamuś / chociaż nie próbuję nawet zdyskwalifikować ciebie w mrocznym kapryśnym nastroju. mamuś, co wzięłaś żałosnego pasterza na barana. na palcu masz brylant za dwadzieścia centów. już się nie bawię własną duszą jak małym majsterkowiczem / teraz mam wielbłądzie oczy & śpię wisząc na haku… gloryfikacja twoich udręk przyszłaby bardzo łatwo, ale nie ty jesteś królową – dźwięk jest królową / ty jesteś księżniczką… & ja jestem twoją uświetnioną ziemią. czuj się zaproszona & ja cię nie ugodzę

„są jakieś pytania?” pyta
nauczyciel. mały
blondasek w pierwszym rzędzie
podnosi rękę & pyta
„jak daleko do meksyku?”

biedna muza optyczna znana jako wujek & co dźwiga bryłę wiatru & drzewa z łąki & taki wujek, co mawia „o cie florek” łagodnym szeptem, spotyka farmera, który mówi „chodź. dam ci trochę głodu” & kładzie sobie nieco wykwintnej roboty na mdławym podołku / izba handlowa usiłuje przekazać biednej muzie, że spaślak z Minnesoty[1] pochodził z Kansas & wcale nie był z niego taki spaślak, był tylko potwornie ciężki, ale po drugiej stronie łąki szykują supermarket & że powinien zaopiekować się farmerem

„czy któreś z was chciałoby zostać czymś
nietypowym?” pyta
nauczyciel. najmądrzejsze dziecko
w klasie, które przychodzi do szkoły
pijane, podnosi rękę & mówi
„tak proszę pana. chciałbym
być dolarem”

pogodynek dada wychodzi z biblioteki po laniu, jakie oberwał wewnątrz od bandy oprychów / otwiera skrzynkę na listy, włazi do środka & zasypia / oprychy wyłażą / chociaż nie mają o tym pojęcia, są infiltrowani przez bandę fanatyków religijnych… cała grupka rozgląda się za jakąś łatwą zdobyczą… & decyduje się na pewnego biletera kinowego po godzinach pracy, ubranego w koc & czapkę pilotkę / za sekundę będzie 4 lipca & on nawet się nie broni / pogodynek dada zostaje nadany do Monako. grace kelly ma kolejne dziecko[2] & wszystkie oprychy zmieniają się w pijanych przedsiębiorców

„kto potrafi powiedzieć, jak się
nazywa trzeci prezydent
stanów zjednoczonych?” dziewczynka z
plecami całymi w atramencie podnosi
rękę & mówi „ernest tubb”[3]

jeszcze niebieskich pigułek ojcze & pochłoń osobliwe pigułeczki / te tryskające łabędzie, rytuały & kurczaki, kiedy śpisz / dostali OK & gwarancję szalonych poszukiwań tak & ty, sławetny Wikingu, podwędzasz Sofii[4] bombę zegarową z jej papierosa z filtrem, walnij trochę jacka danielsa & wyłaź na spotkanie z Jamesem Cagneyem[5]… wirujący pancernik dla twego przyjaciela, twa wierna mafia & mona lisa tuż za tobą… Boże mamciu, wybrankowie go pieką & jakże żałuję, że nie mogę ulgi mu przynieść & uczcić go pokojem prosto w żyły. przynieść mu ukojenie. wszechmogący & zgładź straszliwego hipopotama jego koszmarów nocnych… lecz ja nie przyjmę imienia żadnego męczennika ani nie uśpię siebie w powiewach z lochu & jestem chory od dziury… prześmieszne, umarła anielica, monopolizująca moje struny głosowe, zagania swą owcę matkę wprost & prosto do domu w nekrolog. jest wrogo nastawiona. jest starożytna… aretha – złote cudeńko / której nagość to coś przejmującego – jest jak winorośl / twój język szczęścia nie nabawi mnie rozkładu

„czy ktokolwiek w klasie będzie
umiał mi podać dokładną godzinę, kiedy jego
lub jej taty nie ma w domu?” pyta
nauczyciel. wszyscy
raptem upuszczają ołówki
& wybiegają za drzwi – wszyscy z wyj.
oczywiście chłopca w ostatnim
rzędzie, który nosi okulary & ma
z sobą jabłko

soczyste róże na zgromadzenie kaszlących rąk & skubać mi hymny narodowe! cześć i chwała! boisko futbolowe płonie gołębicami & alejkami, którymi wędrują autostopowicze & podpalają własne kieszenie, aż huczą mniszki & włóczędzy & wykluczają patykowatego Syryjczyka, przypływy półrozumu, jasie & małgosie & woskowego Michaela z kościelnego poletka, co płaczą w kwiecie wieku & krztuszą się swymi bliźniakami… puste statki na pustyni & gliniarze na miotle & szlochają & trzymają się kurczowo durnego młota kowalskiego & wszystkie puzony rozłażą się na części, ksylofony pękają & fleciści tracą najbliższych przyjaciół… w końcu cała orkiestra jękliwie odrzuca wszelkie miary & pulsy serca & tymczasem opłaca się wiedza, że nie masz żadnych kolegów… tak samo opłaca się wiedzieć, czego nie mają twoi koledzy – przyjaźniej jest mieć to, za co się płaci

precz z tobą, samie. precz też z twymi
odpowiedziami. hitler nie zmienił
historii. hitler BYŁ historią / jasne
możesz uczyć ludzi, jak być pięknym,
ale czyżbyś nie wiedział, że istnieje
siła większa od ciebie, która ich
uczy, jak być naiwnym – no, nazywa się
siłą problemową / oni wszystkim przy-
pisują problemy / twój problem polega na tym, że
chcesz nazwać świetniej świat…
nie możesz zabijać żywego i oczekiwać, że
nikt się nie zorientuje. historia żyje /
oddycha / kończ już głodne pomyje /
idź policz, ile masz ryb. muszę lecieć. mają
przyjść poskromić moją złośnicę6. mam na-
dzieję, że pomyślnie usunięto ci płuco. pozdrów
siostrę

całuję
Lamus, Twój
Piracisko