wołynie

wołynie

dom spalony drzewo ścięte syn zastrzelony
tylko strumyk jak płynął tak dalej płynie
szum tamtych czasów nosi wciąż w sobie
i woła i woła opowiada trawom ptakom i poetom
poeci nie słyszą

Almas

tego popołudnia z pożaru w Dhace ktoś uratował
dwa rękawy od sukienki zamiast dziewczynki o imieniu Almas
tego dnia zdążyła przyszyć ich czterysta osiemdziesiąt – połowę normy
tego miesiąca koncern zanotował niewielką stratę
tego roku popioły ze szwalni utwardziły drogę do nowej inwestycji
nowe plany zakładają wzrost wskaźników rentowności

palenie 1945

wszyscy są równi wobec śmierci
Grzegorz Kwiatkowski, „benzyną”

bo co to za wojna gdy Niemcy nie płoną
w zimie czterdziestego piątego Marion
modliła się całymi dniami
bała się pijanych sołdatów

w zimie czterdziestego piątego Marion
zakrywała szczelnie piersi
bała się pijanych sołdatów
trzęsła się ze strachu trzęsła się z zimna

zakrywała szczelnie piersi
przed wyjściem po chrust
trzęsła się ze strachu trzęsła się z zimna
nocami krzyczała po mazursku

przed wyjściem po chrust
żegnała się ze światem
nocami krzyczała po mazursku
zagłuszana przez rosyjskie śmiechy

żegnała się ze światem
modliła się całymi dniami
zagłuszana przez rosyjskie śmiechy
bo co to za wojna gdy Niemcy nie płoną

z Krynickiego

wołynie

obudziłem się nagle na nieznanym dworcu*
może to była Sabra a może Szatila
obok mnie jeden Hutu i jeden Tutsi
jeden Turek i jeden Ormianin
jeden Niemiec i jeden Żyd
miałem broń szukałem kogoś

/ do pary /

* Ryszard Krynicki, * * * (nagi, obudziłem się nagle w kolejce po chleb)

z Lowella

wołynie

Jeszcze to nie głaz ślepy – jedną żyłę
Pozostaw, wskrzesi!… i tę zrąb
Cyprian Norwid, „Promethidion”

Dopiero po pięćdziesiątce przypomniałem sobie
że spaliście kiedyś z ojcem w jednym łóżku
ale nigdy nie przyłapałem was nawet na pocałunku

siostrę chcieliście mi kupić w sklepie
ciągle krzyczałem że porąbię ją siekierą
żałuję – kochałbym ją bardziej od drogiej żony

mojej drogiej siostrze
odrąbałem kształty kolor oczu i włosy

jej krzyk to echo krzyku teraz tylko ginące*

*Robert Lowell, „Krzyk”, tłum. Piotr Sommer