ziemia bez zła

Próba ucieczki

Miasto śmierdzi palonym mięsem i smogiem.
W słuchawkach ktoś śpiewa jakąś nieznaną modlitwę.

„Wyprowadźmy się” – powiedziałaś. „Wyprowadźmy się” – mówisz.
Wyprowadźmy się poza tych rzeczy obrzmiałą wistość.

Od dawna piękne są już tylko fikcje. Wyprowadźmy się.
Pęcherze zamiast słów. Cofnięte czaszki. Miasta namioty.

Obrzękłe cielska aniołów nad miastem. Wyprowadźmy się.
To miasto śmierdzi lękliwym potem. A przecież jeszcze

słyszę melodię. A przecież jeszcze słyszysz melodię.
Wyprowadźmy się. Zanim czyjś sen znów będzie bogiem.

Zanim nasz sen przeniknie tym smogiem.

napisałem kiedyś wiersz o świetlistym proroku

dziś nie mogę go znaleźć

Anioły

Od roku próbuję opisać te ogromne cielska nad naszymi miastami.

Próbuję znaleźć słowa, bez których nie istniałby wszechświat

A później czas się rozsypał i żyliśmy bez czasu. Trawa była miękka. Bezradna czasza ziemi, na której tylko trawy porastające w cieniu dawały ukojenie, bolała. Bolało wszystko. Bezbrzeżne dławienie się dni. Miasto przykryte promieniem. To ciągnące się w nas kilometrami, skażone nieistnieniem przemienianie się dni bolało.

Śniłem powódź. Była ładna i była straszna. Woda była czysta. Sen był ze mną do południa. A później czas znowu ruszył i przyszło kolejne okrutne przyspieszenie. Spieniało się, wydłużało cienie. Czas wyrównywał swoje pofałdowane materie.

Nie wiem nawet kiedy miasto stało się wędrującym golemem. Trawy. Z tych dni tylko te trawy i cienie.

i znowu trzeba pisać niebezpiecznie

zanim nasze czaszki pokryją diamenty
zanim ktoś przepołowi nasze miękkie ciała
możemy trochę powrzeszczeć na starszego pana
który mydłem z aleppo zmył z siebie szatana

czy walczysz ze smokiem na stanowisku pracy
mój drogi czy twoje cierpkie mejle kruszą kły lewiatana a
czy twój nowy wpis zaczerwienił świt najdroższa
i twój kupon zniżkowy pokryty wciąż krwią jest

czy biały bo znów ktoś będzie musiał
pisać niebezpiecznie na granicy ryzyka
bez kredytu stypendium bez statusu statutu
tkwiąc w małym mieszkaniu

całować głowę węża swą zmiażdżoną piętą