Nigdy naprawdę nie istniał, a jednak zajął wi­docz­ne miejsce w dziejach literatury rosyjskiej. Ten rze­ko­my naczelnik Urzędu Probierczego, kawaler orderów i twórca „Projektu wprowadzenia jed­no­myśl­no­ści w Rosji”, był zabawą literacką, figlem czte­rech autorów, płodem wyobraźni hrabiego Aleksego Konstantynowicza Tołstoja (1817-1875) i jego ku­zy­nów, trzech braci Żemczużnikowów. Był nie tylko mistyfikacją, lecz parodią i kpiną, polegającą między innymi na patetycznym prawieniu ko­mu­na­łów, na wy­gła­sza­niu z poważną miną sądów niedorzecznych, a przy tym zdra­dza­ją­cych powinowactwo ze zdaniami całkiem serio wy­po­wia­da­ny­mi gdzie in­dziej, na doprowadzeniu do absurdu różnych pseu­do­ro­man­tycz­nych „wznio­sło­ści”.