Historie nie są czymś, co się wydarza

Historie nie są czymś, co się wydarza, historie są opowiadane.

W siedemdziesięciu epizodach tego Atlasu mowa jest wyłącznie o miejscach, w których żyłem, po których podróżowałem albo które przewędrowałem, i wyłącznie o ludziach, których spotkałem przy tej okazji, ludziach, którzy mi pomogli, którzy się mną opiekowali, którzy mi zagrażali, ratowali mnie albo mnie kochali. Z jednym wyjątkiem: jeden jedyny raz mowa tu jest o miejscu, w którym nigdy nie byłem, ale które dzięki opisom mojej żony stało mi się znajome. Nazwę tego miejsca zachowam dla siebie, żeby przypomnieć, że wiele z tego, co, jak się nam wydaje, wiemy o naszym świecie, znamy tylko z opowiadań i że (prawie) każdy epizod tej książki mógłby być opowiedziany przez kogoś innego, kto odważył się wyprawić poza jakąś granicę, w daleką dal lub choćby tylko do sąsiedniej miejscowości, i zbliżyć się tam do tego, co obce.