Na ostrzu brzytwy

Clare Azzopardi jest w czołówce prozaików maltańskich. Przypuszczam, że jest ona najbardziej wrażliwym i stylistycznie wybijającym się pisarzem w tym kraju.

Paul Xuereb, „The Malta Independent on Sunday”

Może zbyt wcześnie na tę opinię, jednak zaryzykuję: Clare Azoppardi podniosła poprzeczkę bardzo wysoko i trudno będzie ją teraz przeskoczyć.

Noel Tanti, „Malta Today”

Clare Azzopardi jest jedną z garstki maltańskich pisarzy godnych uwagi. Jej serie wydawnicze dla młodzieży już osiągnęły status kultowych i co roku znajdują się na liście bestsellerów, w dużej mierze dzięki odjechanemu, niepoważnemu, świeżemu stylowi ich autorki.

„The Books”

Pióro Azzopardi porusza się płynnie, z łatwością, więc i nam łatwo jest sobie wyobrazić kobiety, o których pisze. Azzopardi z lekkością przemieszcza się między swoimi narratorkami. Każda przynosi ze sobą nowy styl dialogu, więc możemy usłyszeć różnych bohaterów mówiących jakby bezpośrednio do nas. Każda wnosi też nowy punkt widzenia na osobę, o której mowa: bohaterkę – a także ofiarę – danej historii.

Ramona Depares, „Malta Today”

Można powiedzieć, że marginalizacja jest częstym tematem utworów Azzopardi. Żadna z jej kobiet nie jest typową postacią. Są to kobiety silne, dziwaczne, obsesyjne, uparte, tak, ale nigdy zwyczajne. A kiedy autorka umieszcza je w zwyczajnych okolicznościach, trudno nie zauważyć ich silnych osobowości. Książki Azzopardi nie da się może zaklasyfikować jako walczącej prozy feministycznej, ale jest to z pewnością hołd złożony prawdziwej kobiecie.

Ramona Depares, „Malta Today”

Azzopardi maluje obraz młodych często żyjących na ostrzu brzytwy; ludzi, którzy mają niepewne relacje ze starszymi w swojej społeczności. Zazwyczaj jest to obraz szary, a nawet czarny, ale wigor pisarski Azzopardi, wieloaspektowa kompozycja jej opowiadań nie pozwala czytelnikom pogrążyć się w depresji.

Paul Xuereb, „Times of Malta”

(wybrała i przełożyła Elżbieta Wójcik-Leese)