Dowód osobisty

25/09/2006 Więcej poezji

Tema­tem książ­ki jest bilans dotych­cza­so­we­go doświad­cze­nia oso­bi­ste­go i zbio­ro­we­go ze zwro­tem ku nowym, kosmicz­nym rubie­żom świa­do­mo­ści. Autor nie jest wyznaw­cą jakie­goś sys­te­mu, a poszu­ki­wa­czem. Niczym aktor wypo­wia­da się w róż­nych rolach. Stąd i jego waha­nia w świa­to­po­glą­dzie, posta­wie i sta­nie ducha.

Wydawca
Biuro Literackie
Miejsce
Wrocław
Wydanie
1
Data wydania
25/09/2006
Kategoria
Liryka
Seria
Więcej poezji
Ilość stron
64
Format
145 x 205 mm
Oprawa
miękka
Papier
Amber Volume 1.5 90g
Projekt okładki
Artur Burszta
Projekt opracowania graficznego
Artur Burszta
ISBN
83-60602-01-8
spis treści

Słowa
Pisarz
Warsztat
Dom
Dom II
Miejsce urodzenia
Dojrzałość
Starość
Spadek
Miłość
Za dużo
Skarby Chai Lebowitz z Volosianki
Tamta ostatnia bóżnica
Kto
Punkt widzenia
Prawda
Mit
Nasza wina
Różnica
Miejsce święte
Miejsce święte II
Agnoza
Ulica Próżna
Tsunami
Rozpacz
Kościół Jana Sebastiana
Z Księgi Rodzaju
Z historii sztuki
Z historii religii
Z historii strachu
Z historii kultury
Niewybaczalne
Przeżyliśmy ale
Jestem ale
Seans
Jeszcze o perle
Piekło
Pociecha
A jednak
Cud
Za Pathfinderem
Kometa
Prawo zachowania materii
Tamten świat
Wehikuł czasu
Wszystko
Postscriptum
Szansa
Dowód osobisty

opinie o książce

Autor Dowodu osobistego nie przeżywa kryzysów języka, który jakoby utracił dostęp do rzeczy, nie zajmuje go problem niewyrażalności (...), więcej nawet - zasadne jest przypuszczenie, iż teorie tego rodzaju uważa za jeden ze sposobów znieczulania bólu, który nie był żadną metaforą, lecz dotyczył ludzi. To decyduje o ostatecznej bezpośredniości i prostocie wierszy. (...) Tylko że według poety wiersze nie mają się podobać, lecz - zaopatrzone w tyle siły, żeby nie pozwoliły się rozmyć w niejasnym estetycznym wzruszeniu - mają dotykać. I dotykają. Może dlatego, że nie dorastają do tego, o czym mówią. O czymś, co jest poza nimi, co jest, bo boli. Są dowodem na istnienie.

Piotr Śliwiński

Autor (...) dotknął w swym ostatnim tomiku również spraw bardziej uniwersalnych, niezwiązanych z koronną tematyką, determinowaną przez żydowską tożsamość. Wiele wierszy odnosi się do ogólnoludzkich zagadnień egzystencjalnych, przekraczających horyzont nawet najbardziej wpływowych identyfikacji. (...) Hermetycznie i czarodziejsko robi się w końcowej części książki, gdzie dominuje uniwersalistyczna tematyka kosmologiczna. Poemat o stworzeniu "Wszystko" dopuszcza do siebie język fizyki spekulatywnej. W pewnych momentach język poetycki został oddany na usługi twierdzeniom Einsteina, Wienberga, Hawkinga.

Krzysztof Fijołek

Dowodzie osobistym odnajdziemy wszystkie wątki, które zwykliśmy kojarzyć z tym pisarzem. Jest temat pamięci, która rani, i temat literatury, która nie potrafi dać wyrazu rzeczywistości, raz po raz potykając się o "prawdę nieartystyczną". Jest problem winy i problem przebaczenia - oba nierozerwalnie związane węzłem, który od lat krępuje pisarza i nie pozwala na żadną swobodę. Są tu też typowe grynbergowskie tony i rejestry, od tonu usiłującego wyrazić niemoc wobec faktów, po ironię tak gorzką i przejmującą, jakby chciała się spalić na popiół, ale nie potrafiła. Dzięki trybowi poetyckiemu autor Żydowskiej wojny może pozwolić sobie wreszcie na nieco śmielsze operowanie poetyką aforyzmu - a jest na tym polu prawdziwym mistrzem. 

Jacek Gutorow

Teksty i materiały o książce w biBLiotece