Pisarstwo Ní Ghríofa zapuszcza korzenie głęboko, kwitnąc i owocując obrazami zasilanymi przeszłością. Zapowiada to już jeden z dwóch cytatów otwierających tom: „Przeszłość się rozłamała/ mętnieją zdarzenia” (Mina Loy), pokazując konsekwentność pisarskiego projektu irlandzkiej poetki. Rok przed wydaniem dotychczas najnowszego, przetłumaczonego właśnie zbioru poetyckiego To Star the Dark (2021), Ní Ghríofa zyskała rozgłos i uznanie dzięki jedynej prozatorskiej książce w jej dorobku: The Ghost in the Throat (2020) obrazującej niezwykłą relację współczesnej kobiety i matki z XVIII-wieczną matką-poetką, która – jak sugeruje tytuł – „nawiedza jej krtań”. To somatyczne pokrewieństwo dające wyraz solidarności z żyjącymi wcześniej kobietami i łączności z szeroko i wąsko rozumianymi przodkiniami uwidacznia się również w Skrach na mrok.

Skry na mrok to zbiór dojrzały i bogaty pod względem formalnym, doskonale wprowadzający polskiego czytelnika w meandryczną, czasem tragiczną, a czasem pełną ekstatycznych wzlotów rzeczywistość jednej z najciekawszych poetek języka angielskiego ostatnich dwudziestu lat