Pew­ne­go dnia mała wro­na budzi się ze snu i odkry­wa, że przy­szła wio­sna, a całe mia­sto roz­kwi­tło wiśnio­wy­mi kwia­ta­mi – z wyjąt­kiem jed­ne­go, któ­ry wciąż pozo­sta­je pogrą­żo­ny w śnie. Wro­na cier­pli­wie cze­ka i w koń­cu ma szan­sę ujrzeć naj­pięk­niej­szy różo­wy kwiat. Spo­koj­na, mini­ma­li­stycz­na opo­wieść Ni Shao – pocho­dzą­cej z Taj­wa­nu pisar­ki i ilu­stra­tor­ki – urze­ka poetyc­ką sub­tel­no­ścią i oszczęd­ną kon­struk­cją, a deli­kat­ne kre­ski oraz czy­ste bar­wy two­rzą obra­zy peł­ne głę­bi. Prze­pięk­na książ­ka o rela­cjach, prze­mi­ja­niu, ale też chwi­lach wiecz­no­ści – zarów­no dla dzie­ci, jak i doro­słych.