Kartoteka 25: Debiuty (13)
Joanna Mueller
Strona cyklu
Kartoteka 25: Debiuty
Joanna Mueller
Urodzona w 1979 roku. Poetka, eseistka, redaktorka. Wydała tomy poetyckie: Somnambóle fantomowe (2003), Zagniazdowniki/Gniazdowniki (2007, nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia), Wylinki (2010), intima thule (2015, nominacje do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy i do Silesiusa), wspólnie z Joanną Łańcucką Waruj (2019, nominacje do Silesiusa i Nagrody im. W. Szymborskiej) oraz Hista & her sista (2021, nominacja do Silesiusa), dwie książki eseistyczne: Stratygrafie (2010, nagroda Warszawska Premiera Literacka) i Powlekać rosnące(2013) oraz zbiór wierszy dla dzieci Piraci dobrej roboty (2017). Redaktorka książek: Solistki. Antologia poezji kobiet (1989–2009) (2009, razem z Marią Cyranowicz i Justyną Radczyńską) oraz Warkoczami. Antologia nowej poezji (2016, wraz z Beatą Gulą i Sylwią Głuszak). Członkini grupy feministyczno-artystycznej Wspólny Pokój. Mieszka w Warszawie.
Jakub Pszoniak, Chyba na pewno, Stronie Śląskie 2019
ten tom to drama mówienia my i nie to pewnik w chybocie ten tom
na przestrzał to ranne dna ssanie i stanie w bramie jak ściek
w osierdziu to rama na widok tłuczony jak piona i sztama to dom
wołany z okna hotelu po skok to przodek węgiel to wnuk od ust
odjęty oddech to suchy wylew ściśnięty przegub czerń jak pięść gruba
puść
dwajściacoś
szliśmy przez miasto z obojętnością ciem
szliśmy przez miasto za papierosowym żarem
szliśmy przez miasto w kanabinolowy dym
szliśmy z niczym szliśmy z niczym się nie licząc
szliśmy kroki same się szły
szliśmy idąc
szliśmy przez miasto z paczką papierosów
w wewnętrznej kieszeni wszytej na wysokości płuc
szliśmy przez miasto czyniąc sobie ziemię odległą
szliśmy przez miasto – w tym mieście nie ma mostów
ani rzek w tym mieście jest wiadukt komisariat
jest izba wytrzeźwień lombard i sklep
szliśmy więc przez
w tym mieście są dzieci ulic chodników
amfetaminowych ścieżek
są bezlistne drzewa gołe gałęzie splecione jak synapsy
są kominy – słupy trzymające niebo
ludożerne kopalnie i wnętrze ziemi wiszące w powietrzu
w tym mieście są psy co w sukach sennie grzeją dłonie
są głodne gołębie ssące gęste dno
i głębokie asfaltowe ścieki
wpadające do martwych czarnych mórz
jest na butach sól brud kurz
w tym mieście są – buk im świadkiem – cisi koniobijcy
stawy w górniczych zapadliskach i skróty przez cmentarz
są nekropolie przemysłowych odpadów wysypiska śmierci
trzy dni między zgonem a pogrzebem
i awanse do coraz niższych lig
w tym mieście są rozerwane rodziny szyte na sposób
w który piorun szyje ziemię i burzowe niebo
są długie noce z piątku na niedzielę
są długi za ściemnione piątki* po 120 złotych
ciemne dzielnice dzielące się na bramy
w których dziesiony kręcą** niewidzialne pięści rynku
są pozostawione przy łóżku niedoczytane książki niedopałki
są butelki – za dużo by wylać za mało żeby mrozić
są papierosy w wewnętrznej kieszeni płaszcza
wszytej na wysokości płuc
szliśmy przez miasto za papierosowym żarem
szliśmy przez miasto w kanabinolowy dym
szkliliśmy sine oczy
szliśmy silni nadzieją ciem
* Ściemniona piątka – zwałkowane 5 gram korutu.
** Kręcić dziesionę – bęcki z jumą (§210 KK).
