Poezja małych radości

Za jasną, prostą, przejrzystą strukturą poetycką kryje się przemyślany schemat, oparty na wewnętrznych sprzecznościach. Wiersz tworzy pozornie mocną, rozpoznawalną formę, którą poetka w trakcie lub na koniec utworu rozbija ironią lub humorem, prowadząc do istotnej dwuznaczności. Na pewno jedna z najlepszych poetek młodszej generacji!

Kristina Sluga

Poezja Anji Golob wykracza poza samą siebie, przezwycięża dystans między tym, co społeczne i osobiste, między kobietami, mężczyznami, zwierzętami, rzeczami, między światem ożywionym i nieożywionym, między wczoraj i dzisiaj, lecz – nie zaciera różnic.

Stowarzyszenie Pisarzy Słoweńskich

Poetka opisuje problemy egzystencjalne i wahania współczesnego człowieka, próbującego znaleźć i ostatecznie zachować własną tożsamość. Przy tym nigdy nie stawia siebie w pozycji ponad czytelnikiem, lecz poddaje się autorefleksji, samokrytyce i jest zdolna do dojrzałego spojrzenia także z innej perspektywy. Rozbudza świadomość, że nie można sobie niczego przywłaszczać, broni wielości i różnorodności.

Larisa Lavernik

Szukanie wspólnego języka (w znaczeniu dosłownym i przenośnym), wspólnego dotyku i punktów stycznych, czyli wszystkiego, co łączy ludzi w pewien naturalny sposób, (…) jest niezwykle ważnym elementem poezji Anji Golob.

Domen Slovinič

Poezja Anji Golob to niewątpliwie czarująca poezja małych radości, ukrytych w drobnych rzeczach, dotykach, spotkaniach i małych umieraniach, przyprawiona dobrą dawką (auto)ironii oraz przepojona (dziecięcym) spojrzeniem i zdziwieniem światem. Z pewnością chodzi o poezję autentyczną, szczerą aż do bólu, i o wiersze, które zostają (w pamięci) na długo po zakończeniu lektury.

Tanja Petrič

Projekt Nowe głosy z Europy realizowany przez Biuro Literackie wraz z międzynarodowymi instytucjami literackimi działającymi w ramach platformy Literary Europe Live i finansowany z unijnego programu Kreatywna Europa.