Wiersze wyprane przez Marcina Świetlickiego

Wiersze wyprane przez Marcina Świetlickiego

“Państwo von Kleist”
“Korespondencja pośmiertna”
“Jonasz”
“29 listopada 1987”
“Źlenie”
“Listopad, niemal koniec świata”
“Pierwszy śnieg”
“Karol Kot”
“Brudna woda”
“Pod wulkanem”
“Palenie”

Do książki Wiersze wyprane wyprałem 11 wierszy, nie wiem czy ulubionych, wiem że ważnych. Ważnych dla mnie. Wyjaśniam dlaczego:

* są to wiersze, które napisałem w półśnie;

* w półśnie – to znaczy – najczęściej mówią w nich przeze mnie inne osoby (w “Państwie von Kleist” – umarły poeta, w “Korespondencji pośmiertnej” – śmierć, w “Karolu Kocie” – Karol Kot, w “Brudnej wodzie” – pewna konkretna, prawdziwa kobieta, etc.);

* są to wiersze, które w przeważającej większości stały się piosenkami (a jeżeli wiersz nie może stać piosenką – to jest zdecydowanie gorszy, tak myślę);

* są to wiersze, które żyją poza mną, żyją własnym życiem, wydaje mi się, że po to się płodzi dzieci i po to się pisze – żeby uruchomić coś, co ma własną, niezależną osobowość, coś – co oddycha, chodzi, płacze i śmieje się;

* świadomy ich niedoskonałości – kocham je.