Mówi Karpowicz Mirosława Spychalskiego i Jarosława Szody to ewenement i rarytas na polskim rynku wydawniczym – druga dopiero (po Sztuce aluzji literackiej w twórczości lirycznej Tymoteusza Karpowicza Katarzyny Krasoń z 2001 roku) książka w całości poświęcona autorowi Odwróconego światła! Dopiero druga…

Mówi Karpowicz, ta skromna rozmiarami książka, trochę wywiad, trochę zapis monologu, a trochę reportaż, powie więcej o Tymoteuszu Karpowiczu, jego poglądach na świat i sztukę niż niejeden uczony traktat. Powie o jego przyzwyczajeniach, dążeniach, o wierze w sztukę i w twórcze życie. Powie o jego poczuciu humoru. “Ani telewizji kolorowej – powiadał – ani samochodu, chałupa rozwalona, żona w rozpaczy, bo chciałaby mieszkać po ludzku, a ja wymyślam takie sztuczki.”

Wyłania się z tych rozmów obraz niezwykle sympatycznego dziwaka i jedyne, co w tym wszystkim przeraża, to zakapućkanie, zadające śmiertelny cios jego własnej wspaniałej przecież twórczości, ukrywanie się za kordonami fiszek, niby to z lęku przed powtórzeniem cudzego słowa, a tak naprawdę w celu oddalenia momentu, w którym słowo to zostanie wypowiedziane.

Mirosławowi Spychalskiemu i Jarosławowi Szodzie udało się z nieliterackiego materiału (rozmowy zarejestrowano podczas realizacji filmu o autorze Słojów zadrzewnych) skroić nienagannie skomponowaną książkę. To się po prostu świetnie czyta! (…) Reporterzy skłonili poetę do zwierzeń, na które się nie zgadzał. Zaprosił ich do swojego domu w Chicago, pokazał gigantyczny zbiór fiszek z notatkami mającymi posłużyć do stworzenia autorskiego opus magnum.