W wier­szach z tomu Puste noce do gło­su docho­dzi dobit­niej niż do tej pory doświad­cze­nie żało­by, poże­gnań i roz­stań; daje o sobie znać trau­ma­ty­zu­ją­ca obec­ność odzie­dzi­czo­nej pamię­ci o woj­nie, odzy­wa­ją się gło­sy ze skład­ni­cy daw­nych i współ­cze­snych mitów, klisz i fan­ta­zma­tów. Tłem wie­lu tych wier­szy jest roz­pad dotych­cza­so­we­go ładu i prze­mie­sza­nie porząd­ków, któ­rym towa­rzy­szy bru­ta­li­za­cja coraz bar­dziej roz­pro­szo­ne­go języ­ka. Ale Puste noce to przede wszyst­kim zbiór współ­cze­snych ero­ty­ków, któ­re wikła­ją się w poli­tycz­ne, praw­ni­cze czy medial­ne dys­kur­sy, w języ­ki pro­pa­gan­dy i kul­tu­ry maso­wej, dążąc do nie­osią­gal­nej bez­po­śred­nio­ści wyra­zu.