Urodzony w 1932 roku w Novej Viesce. Najważniejszy poeta słowacki drugiej połowy XX wieku. Choć uznawany jest za współzałożyciela zawiązanej w 1957 roku w Trnawie grupy poetyckiej nazywanej konkretystami, to przez całe życie był outsiderem nieprzystosowanym do życia w opresyjnym systemie społecznym, borykał się z chorobami i odrzuceniem. Konkretyści przeciwstawili socrealistycznej poetyce indywidualizm i liryzm, egzystencjalną surowość i rzeczowość obrazowania, sensualność oraz językowy eksperyment. Liryka Ondruša odegrała kluczową rolę w przełamaniu stalinowskiego paradygmatu i socrealistycznego schematyzmu w słowackiej poezji w dekadzie przed Praską Wiosną. Najważniejsze zbiory wierszy: Šialený mesiac (1965, Szaleniec księżyc), V stave žlče (1968, W stanie żółci), Posunok s kvetom (1968, Gest z kwiatem), Kľak (1970, Klęknięcie), Mužské korenie (1972, Męskie przyprawy), Ovca vo vlčej koži (1997, Owca w wilczej skórze ). W 2021 roku w Biurze Literackim ukazał się pierwszy w Polsce wybór poety Przełykanie włosa (tłum. Zbigniew Machej). Ondruš zmarł w 2000 roku w Stupavie.