Gloria

Gloria

I. IN EXCELSIS DEO

Jezus poniósł za grzechy śmierć
lecz nie moje
topię się w kotle złodziei
w rękawie mam dżokery
głaz na piersi dnie
mój czyn mój grzech
on jest tylko mój
Mój

Mówią mi: Ty się strzeż
a ja mam to gdzieś
słowa to zakazy i nakazy
głos jest mój
Mój

II. GLORIA (WARIANT)

Wchodzę, mijam drzwi
podziw z wielu ust
przemieszczam się w tej atmosferze
gdzie jest zupełny luz
potem wpadam na imprezę
szybko nudzę się
wtem za oknem na ulicy śliczną babkę widzę
wygina się przy parkomacie, opiera się na parkomacie
wygląda tak ekstra
wygląda że weź
i jakoś dziwnie czuję
że ją – muszę mieć

Rzucam na nią czar – idzie tu
mija domy i – idzie tu
wchodzi w moje drzwi – idzie tu
wspina wolno się – idzie tu
w tej sukience-cud płynie na trzy pas
wygląda tak ekstra
wygląda że weź
i jakoś dziwnie czuję
że ją – będę mieć

Słyszę puka do moich drzwi
stuka do moich drzwi
patrzę na kościelny zegar ach
mój Boże bije północ
a moja mała właśnie wchodzi tu
kładzie się obok i
słodko szepcze mi
ja robię skok głową w dół
wyglądała tak ekstra
wyglądała że weź
cały świat niech dowie się
że udało mi się ją mieć

Skarbie, jak na imię masz
mówi jak na imię ma
słodko szepcze mi
mówi jak na imię ma
na imię jej
na imię jej
na imię jej
na imię jej
G
L
O
R
Iiiiiii
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)

To było na stadionie.
Dziewczyn tysięczny tłum.
Krzyczały mi imiona swe.
Maria, Rut
ale próżny trud
nie słyszałam ich.
Nie widziałam, nie.
Mój wzrok wędrował na kościelny zegar ach
w sercu usłyszałam donośny dzwon
walił bim-bam
bim-bam bim-bam bim-bam bim-bam bim-bam bim-bam
bim-bam
wybijał czas
gdy przyszłaś tu do mnie i
słodko szeptałaś mi
to był nasz skok głową w dół
wyglądałaś tak ekstra
wyglądałaś że weź
cały świat niech dowie się
udało mi się ciebie mieć ciebie mieć
ją mieć ciebie mieć ją mieć ciebie mieć
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)

Dzwon bije ja stoję
bim-bam ja stoję
i mówię Jezus poniósł
za grzechy śmierć
lecz nie moje

„Gloria” zrodziła się ze skrzyżowania wiersza „Oath”, który napisałam w 1970 roku, z klasykiem Van Morrisona. Dała mi okazję, by przyjąć i odrzucić nasze muzyczne oraz duchowe dziedzictwo. Uosabia dla mnie, za sprawą swej młodzieńczej zuchwałości, to, co jako artystka uważam za sacrum. Prawo by tworzyć, bez usprawiedliwienia, z pozycji nieobjętej płciową czy społeczną definicją, ale objętą odpowiedzialnością, by tworzyć coś wartościowego.