Piosenka pijaka II, Milcz

Piosenka pijaka II

I znowu myśl, która mnie brudzi:
miłość jest biała i podła, dzika i ciężka
jak polarny niedźwiedź. I znowu
zaczynam się bać, bo na biegunie noc,
pół roku nocy, początek błądzenia.

I znowu myśl, od której chodzę
jak syfiarz. Ona się pojawiła na śniegu,
w ciemnej bramie, malutka jak
wstążka żałobna. Zrobiłem z niej
prześcieradło, zrobiłem z niej niebo.

Kontynuacja “Piosenki pijaka” – wiersza, którego w arkuszu nie ma, a który podbił serca chłopaków i oburzył dziewczyny. “Piosenka pijaka II” jest wierszem dla dziewczyn, jest zadośćuczynieniem za tę ohydną puentę z “jedynki”.

Milcz

Droga druga strono, dojechałem do domu.
W podróży zwracałem głowę ku górom.
Spójrz, jakie mam absurdalne pięści.
Przywiozłem srebrne talerze.

Bardzo źle się czułem, kiedy powstawał ten wiersz. Obudziłem się koło południa, poszedłem do łazienki, zbierało mi się na wymioty. W głowie skakały jakieś skrawki zdań zupełnie niezależne ode mnie. Jedyne uczucie, jakie w sobie miałem, to nienawiść. Spojrzałem w lustro i powiedzialem do tego uczucia i do tych zdań: “Milcz!”. Później nastąpiło ukojenie.