O Afekcie

Niczym zbrodnia w afekcie, śmiała i odważna, choć przyznać trzeba, iż ów “afekt” został ukryty, zasłonięty, zamaskowany chirurgiczną, dość okrutną, precyzją, z jaką poeta dokonuje rejestru codziennych strat. Niewielkie niczym zaciśnięta pięść dziecka, stonowane, choć pulsujące i energetyczne, poszarpane, a z drugiej strony spójne, surrealistyczne i wyśnione, a jednak tak bardzo osadzone w tym co realne.

Ten dopiero co rodzący się projekt poetycki dość zaskakująco dotyka istotnego, mówi o koniecznym, wprawia w ruch zatrzymane. Na dodatek konsekwentnie kroczy po linie we własnej ciemności choć “z obu stron nieuchronnie osuwa się piasek”.

Bartłomiej Majzel

Wszystko mnie w nich denerwuje, a jednak cieszę się, że będzie je można znaleźć na papierze. Wiersze Sławka Elsnera śledziłem od kilku lat i coraz bardziej mam wrażenie, że i jego one denerwują w coraz większym stopniu. Biorą się bardziej z ucieczki od pisania niż z chęci i postanowień w sprawie pisania wierszy. Niewiele w nich gry i przykrywek, niewiele szlifowania warsztaciku, za to wiele nieskrywanej bezradności i świadomości skali, na jakiej można zaznaczać ich brak znaczenia. Taki bezcelowy wysiłek uczynienia literackim czegoś, co było czyste.

Jacek Bierut