O Duszach monet

Najnowszy tomik Krzysztofa Jaworskiego czyta się jednym tchem. Mnie lektura Dusz monet zajęła 6 minut i 12 sekund, a przecież jest w tej książce również parę (ładnych) obrazków. Przeciętnie jeden utwór zabiera 12 sekund, co w świecie, gdzie na nic nie ma czasu, jest oczywistą zaletą tej książki. Rzecz jasna, myśleć o zawartych w niej wierszach, pokrewnych aforyzmom, można potem dużo dłużej, co też o nich dobrze świadczy.

Bohdan Zadura

Nowa książka Krzysztofa Jaworskiego jest świetna, bo jest. Upewniają o tym puste lata, które upłynęły od wydania poprzedniej książki Krzysztofa Jaworskiego.

Nowa książka Krzysztofa Jaworskiego mogłaby być jeszcze lepsza niż jest, gdyby była dłuższa. Wiem, bo pamiętam dłuższe książki Krzysztofa Jaworskiego. Skoro jednak Krzysztof Jaworski tym razem postanowił napisać tylko to, co napisał, wolno sądzić, że nie chciało mu się dłużej z nami gadać. Dobrze więc, że napisał choć tyle. Co było do okazania?

Nowa książka Krzysztofa Jaworskiego jest świetna, bo napisał ją Krzysztof Jaworski. A Krzysztof Jaworski jest świetny, bo jest.

Marcin Sendecki

Zapiski, notatki, spostrzeżenia. Ironiczne gesty, chłodne obserwacje. Rejestrowanie “nieistotnego”, które w ostatecznym rozrachunku okazuje się jednak fundamentalne. Istniejemy wszakże w błahych sytuacjach, w niemych momentach, w których nikogo i niczego…

Co dzieje z monetą kiedy ją gubimy na międzynarodowym lotnisku? Czy to co nie istnieje, istnieje inaczej? I jak zachowują się łby martwych karpi?

Dusze monet Krzysztofa Jaworskiego zaprzeczając oczywistemu, podważając rozpoznane i sprecyzowane, opowiadają się po stronie paradoksu, zdziwienia i jakiejś anachronicznej rozkoszy świata oraz jego papierowego, zmęczonego odbicia.

Bartłomiej Majzel

Poeta jako system monetarny? Dlaczego nie, skoro nowe wiersze Krzysztofa Jaworskiego można wprowadzić w obieg niczym drobne monety, które podobno zawsze powinniśmy przy sobie nosić. Wiersze-hasła, wiersze-aforyzmy, wiersze-myśli, wiersze-przeczucia, wiersze-wezwania… Mój ojciec powtarzał, że zawsze należy mieć przy sobie jeden grosz, by “nie porwali mnie Cyganie”. Wolę jednak 25 ore, które w tytułowym wierszu Jaworski zgubił na lotnisku Kastrup.

Tomasz Fijałkowski