Jesteśmy pierwszą ciemnością tego lata

venuski

wejście na ośkę jest wąskie –
– jeden prześwit między drzewami, nie da się inaczej
trzeba właśnie tędy; zajść nasz teren od boku

tej wiosny wszystko kwitnie w kolorach brudnego różu
chłopcy z blokowisk odwracają wzrok; śmiejemy się

z ich spuszczonych głów

koncept: głód

co burzy nam krew, wyznacza napięcie skóry

jeszcze nie wszystko się zbudziło
jeszcze jabłka kwaśne i twarde

za domem palimy szlugi jak marzannę w złamanym ujściu rzeki
pryszczate szczupaki wychylają głowy, opuszczają wnęki

nie wiemy, co je tu przyciąga

syreny (II)

osiedlem idzie fala. rozbija się o kant żebra
córki wzbierają, trzymają w pyskach pieśń
dwoma zębami (tym i tym)

~~~ przypływ

czuć ich na klatce: zapach sali gimnastycznej
i gumy. czy tak powstaje pierwszy strach?
zaśpiewany na głos pęka jak pęcherzyk

robimy to tylko
dla zabawy:

brudzimy język, podkręcamy strumień
(napięcie łuski w dole
)