Hotel de Dream stanowi finezyjną grę z alternatywnymi rozwiązaniami, czynami, decyzjami. Gdy w tę grę wchodzi chociaż cień prawdopodobieństwa, staje się ona pociągającą rozgrywką pomiędzy rzeczywistymi zdarzeniami, a domysłami zgoła legendarnymi; to na podstawie zaskakujących doniesień powstają dzieła przykuwające uwagę w magiczny niemal sposób.

Świat wyłaniający się z książek White’a jest często mroczny, zgoda, ale prawie zawsze do naprawienia. Jeśli można tu mówić o jakimkolwiek etosie pisarskim (nie jestem tego pewien), to niebagatelną rolę odgrywałyby w nim uważność spojrzenia, kojarząca się z najlepszymi tekstami Nabokova i kalifornijskimi pejzażami Davida Hockneya, oraz fascynacja językiem rekonstruującym rzeczywistość na tysiące sposobów i w niezliczonych odcieniach.

Zakończenie powieści sprawiło, że otworzyłem usta w gniewie i głośno przekląłem…

White, pisarz i eseista, który w swej twórczości często porusza problematykę gejowską, w przejmujący, lecz nienachalny sposób ukazuje w Hotelu de Dream implikacje braku społecznej akceptacji dla homoseksualizmu. Pisze o konieczności ukrywania się, narażeniu na przemoc i szantaż, obawie przed tym, że ujawnienie prawdy doprowadzi do życiowego bankructwa.

Powieść nie koncentruje się na przychodzącym od razu na myśl problemie nietolerancji. Sięga głębiej, pokazując, jak trudna może być realizacja samej chęci poznania drugiego człowieka. 

White nie byłby sobą, gdyby swej książki nie oplótł szczelną siecią literackich aluzji. W powieści dyskutuje się o Oscarze Wildzie, którego skazanie za homoseksualizm ma być dla Crane’a przestrogą, by nie dotykał “przeklętego tematu”, a jako bohaterowie pojawiają się przyjaciele Crane’a – Joseph Conrad i Henry James.

Hotel de Dream Edmunda White’a przeniósł mnie do Nowego Jorku z końca XIX wieku. Miasto brudne, hałaśliwe i zepsute, bardziej przypominające piekło niż elegancki świat znany z powieści Edith Wharton czy Henry Jamesa. Ten ostatni pojawia się zresztą w powieści, bo Hotel de Dream to przede wszystkim inteligentna gra z literaturą. Świetny pomysł, sugestywne opisy – wszystko w znakomitym przekładzie Jacka Dehnela.