Naj­czyst­szy wybuch sur­re­ali­zmu i awan­gar­dy, anar­chi­stycz­na kpi­na z zasie­dzia­ło­ści i syto­ści poezji, kry­ty­ka neo­li­be­ral­nej mierz­wy nie z pozy­cji tego, któ­ry wie, ale tego, kto pisze z samych trze­wi. A pisze: „Te, blask! Wydarz się!” – i ten blask się tutaj wyda­rza. Legen­dar­ny tom, któ­ry w świe­cie lite­rac­kim krą­żył dotąd w for­mie plików-„rozsadników”, wresz­cie goto­wy do prze­ora­nia czy­tel­ni­cze­go zdro­we­go roz­sąd­ku.