Jesteśmy pierwszą ciemnością tego lata

virgin suicides

jak opisać ten czas, który wraca
falą, jakby ktoś cisnął w wodę ogryzkiem?

ten czas bierze imię od białych podkolanówek
i lata. oddech po owocu nie ma nazwy
ale wiemy, co przypomina

koleżanki mówią: to już czas pierwszego stanika
jak go założysz, etap drugi: palcówka

nie potrzeba nam chłopca
jesteśmy ciało ciężkie, znajome

umiemy śpiewać samym językiem

venuski

wejście na ośkę jest wąskie –
jeden prześwit między drzewami, nie da się inaczej
trzeba właśnie tędy; zajść nasz teren od boku

tej wiosny wszystko kwitnie w kolorach brudnego różu
chłopcy z blokowisk odwracają wzrok; śmiejemy się

z ich spuszczonych głów

koncept: głód

co burzy nam krew, wyznacza napięcie skóry

jeszcze nie wszystko się zbudziło
jeszcze jabłka kwaśne i twarde

za domem palimy szlugi jak marzannę w złamanym ujściu rzeki
pryszczate szczupaki wychylają głowy, opuszczają wnęki

nie wiemy, co je tu przyciąga

ustawka

brzuch lipca: rozcinaj powoli
bezruch – bezduch – śmierdzi
rozgrzanym asfaltem i potem

wszystko ciągnie do cienia, tam rozgrywa się miasto
w bramie wołają na nas
zakryj kolano, odsłoń kolano, daj

pierwsze brzydkie słowa zbieramy jak czereśnie
najpierw obrót pestki na języku
potem wystrzał

syreny (II)

osiedlem idzie fala. rozbija się o kant żebra
córki wzbierają, trzymają w pyskach pieśń
dwoma zębami (tym i tym)

~~~ przypływ

czuć ich na klatce: zapach sali gimnastycznej
i gumy. czy tak powstaje pierwszy strach?
zaśpiewany na głos pęka jak pęcherzyk

robimy to tylko
dla zabawy:

brudzimy język, podkręcamy strumień
(napięcie łuski w dole
)

jazda

czytają z naszych czół: strata
kiedy chłopcy ćwiczą przejmowanie podwórka
wbijają nas w glebę jak słupy

nie wiedzą, że przejmujemy ten obraz
rozbijamy o biodro

nasz kolor? fuksja, tkanka, skrzep
lato ma miejsce pod kolanem. migawka
zatrzymuje powietrze

należy nadać znaczenie, a potem
ściąć je

wtedy lato trwało zawsze

sąsiedzi wychodzą z domu, my wszystkie idziemy patrzeć
z ogrodu widać całą drogę, dwa domy, dalej zbity las
powietrze pachnie jednym z wielu początków

jest wieczór
każde skrzypnięcie furtki płoszy ptaki

od zimna sztywnieją nam sutki
zaczynają przypominać o sobie
nie mówimy tego głośno
patrzymy za ruchem ptaków, patrzymy w domy i w las
jakbyśmy były pierwszą ciemnością tego lata