Tańczę boso

Kruki
Ravens

Los powszedni wszystkich goni
zrzuca więzy z nas
odwrócić chwiejnie głowy
unieść skrzydła przyjdzie czas
przed nami piórko się unosi
spadnie na nasz ślad
czas da nam znak i w kruki wnet
przemieni wszystkich nas

Mój miły pierś miał niczym król
i pragnień w sercu moc
przed czasem czas uderzył i
zły nań sprowadził los
od Boga dany każdy dar
i te, o których śnił
przepadły tam, gdzie krucza dal
gdzie skarbiec przeszłych dni

Choć w wielu miejscach byłam już
coś każe iść mi do
egipskich pól, arktycznych mórz
gdzie cieni jęk i mrok
ja tylko w niebo wzbić się chcę
by cię odnaleźć móc
tam, gdzie unoszą piórka się
gdzie wieczność naszych snów
tymczasem czas nie nadszedł, bym
wzlatała niczym kruk

Czas da nam znak i w kruki wnet
przemieni wszystkich nas
czas da nam znak i w kruki wnet
przemieni wszystkich nas
czas da nam znak i w kruki wnet
przemieni wszystkich nas

Śmierć śpiewa
Death Singing

W świetle barwy blond
w świetle, co się zmienia
o życiu, co wybrzmiewa

czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa

Z krtani jagnięco czułej
a suchej jak drwa niełamliwe
odrzuca głowę do tyłu
nie śpiewa ni nuty żałobnej

czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa
w świetle barwy blond

Śpiewa czarne objęcia
i białe opale płynące
w torebeczce dziecięcej

czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa

Z krtani jagnięco czułej
a suchej jak drwa niełamliwe
odrzuca głowę do tyłu
nie śpiewa ni nuty żałobnej

czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa
w świetle barwy blond

czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa
w świetle barwy blond

Śpiewa o wściekłości młodych
i o pożarze Atlanty
i o infekcji tych czasów
i o drzewku majowym na wietrze
i włosach blond skręconych w loki
o matczynym próżnym zachwycie
i biada słońcu
i biada jutrzence
i biada dziewczętom i chłopcom
i znów karawan w kolejce

czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa
czy wiesz, jak śmierć śpiewa
w świetle barwy blond

Gloria

I. IN EXCELSIS DEO

Jezus poniósł za grzechy śmierć
lecz nie moje
topię się w kotle złodziei
w rękawie mam dżokery
głaz na piersi dnie
mój czyn mój grzech
on jest tylko mój
Mój

Mówią mi: Ty się strzeż
a ja mam to gdzieś
słowa to zakazy i nakazy
głos jest mój
Mój

II. GLORIA (WARIANT)

Wchodzę, mijam drzwi
podziw z wielu ust
przemieszczam się w tej atmosferze
gdzie jest zupełny luz
potem wpadam na imprezę
szybko nudzę się
wtem za oknem na ulicy śliczną babkę widzę
wygina się przy parkomacie, opiera się na parkomacie
wygląda tak ekstra
wygląda że weź
i jakoś dziwnie czuję
że ją – muszę mieć

Rzucam na nią czar – idzie tu
mija domy i – idzie tu
wchodzi w moje drzwi – idzie tu
wspina wolno się – idzie tu
w tej sukience-cud płynie na trzy pas
wygląda tak ekstra
wygląda że weź
i jakoś dziwnie czuję
że ją – będę mieć

Słyszę puka do moich drzwi
stuka do moich drzwi
patrzę na kościelny zegar ach
mój Boże bije północ
a moja mała właśnie wchodzi tu
kładzie się obok i
słodko szepcze mi
ja robię skok głową w dół
wyglądała tak ekstra
wyglądała że weź
cały świat niech dowie się
że udało mi się ją mieć

Skarbie, jak na imię masz
mówi jak na imię ma
słodko szepcze mi
mówi jak na imię ma
na imię jej
na imię jej
na imię jej
na imię jej
G
L
O
R
Iiiiiii
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)

To było na stadionie.
Dziewczyn tysięczny tłum.
Krzyczały mi imiona swe.
Maria, Rut
ale próżny trud
nie słyszałam ich.
Nie widziałam, nie.
Mój wzrok wędrował na kościelny zegar ach
w sercu usłyszałam donośny dzwon
walił bim-bam
bim-bam bim-bam bim-bam bim-bam bim-bam bim-bam
bim-bam
wybijał czas
gdy przyszłaś tu do mnie i
słodko szeptałaś mi
to był nasz skok głową w dół
wyglądałaś tak ekstra
wyglądałaś że weź
cały świat niech dowie się
udało mi się ciebie mieć ciebie mieć
ją mieć ciebie mieć ją mieć ciebie mieć
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)
G-L-O-R-I-A (Gloria!)

Dzwon bije ja stoję
bim-bam ja stoję
i mówię Jezus poniósł
za grzechy śmierć
lecz nie moje

„Gloria” zrodziła się ze skrzyżowania wiersza „Oath”, który napisałam w 1970 roku, z klasykiem Van Morrisona. Dała mi okazję, by przyjąć i odrzucić nasze muzyczne oraz duchowe dziedzictwo. Uosabia dla mnie, za sprawą swej młodzieńczej zuchwałości, to, co jako artystka uważam za sacrum. Prawo by tworzyć, bez usprawiedliwienia, z pozycji nieobjętej płciową czy społeczną definicją, ale objętą odpowiedzialnością, by tworzyć coś wartościowego.