Komentarz Agnieszki Żuchowicz do wiersza "Góro"

Góro

nic nie powiemy
ani ja ani ten bolec w głowie
nic nie powiemy, milczymy
znamy się na społeczeństwie:
kupimy sobie karabin

rano

wstanę na równe nogi
przetrwam grzmoty
słuchaj góro:
nie mam ci nic
do powiedzenia

nocą

wyładowania atmosfery
pogruchotały nam żebra
powiedzieli: to się zrośnie
spokojnie, podwoimy wstrząsy
zdradą stanu równowagi

słuchaj góro:
nic nie powiemy
znamy się na społeczeństwie

moja matka mówi że opętał mnie szatan i to już koniec i nic nie pomoże i wyrzeka się i nie dzwoń to nie dzwonię tylko walę pięścią w drzwi jedną pięścią drugą pięścią przegryzam sobie nadgarstki wszywam źdźbła trawy i milknę na dzień na dwa na rok a potem dzwoni że umiera i możliwe że umiera ale mnie to już nie obchodzi i tylko nocą na ulicy przełączam światła na czerwone gdyby miała ochotę na spacer i chciała kiedyś zrobić coś naprawdę