Bojownicy bez broni

Śmierć

Spotkałem śmierć, gdy byłem małym chłopcem,
lecz tylko jako ciszę wokół kogoś, kogo kochałem.
Nigdy jako chłód albo cień czający się obok,
którego nikt nie nazywa i się mu nie wymknie.

Nigdy jako chłód obcego przedmiotu.
Sztywniejących mięśni głębię za głębią.
Jakbym trzymając czyjąś zimną dłoń w swojej dłoni,
wpadał i wpadał w chłód bezprzestrzenny.

Teraz ją rozpoznaję, tu i wszędzie wokół.
Stoi w lesie cicha, osnuta świetlistym woalem.
Idzie jak oszałamiająca dal po letnim niebie,
na ustach śpiącego kładzie się żalem.

Czeka, zawsze jakby z boku rzeczy,
cień ukryty wśród drzew, żył, nad urwiskiem.
Wzbogaca o nowe sekundy i więcej bólu.
I zawsze jest przy mnie blisko.

Lecz rozmów ze sobą nie prowadzimy,
ani za dnia, ani gdy gwiazdy chodzą chmarami.
Oboje tylko wiemy, że to drugie jest obok.
Nic więcej nie trzeba. Na pewno się spotkamy

Strach

Zapal fajkę, postaw kołnierz i idź w noc
pewnymi, pustymi krokami,
mijasz martwe sklepy, w kapelusza dno
deszcz bębni ciężkimi kroplami.

W gąszczu deszczowych kropel się skryj,
w nagłej ciszy na miasta połaci,
gdy gaśnie czerwonych świateł krzyk
nad tym, coś wiecznie tylko tracił.

Nie ma z tym nic wspólnego tamten dźwig,
co się rysuje grubą czarną kreską.
Z twoją tęsknotą nie wiąże się nic.
Deszcz pada głucho, gęsto, ciężko.

Zapal fajkę, postaw kołnierz i idź w noc,
gdzie nikt się nie czai niepostrzeżenie.
I zejdź z drogi, jeśli spotkasz na niej gdzieś
inne na spacerze ciche cienie.