PRZECIW SOBIE

SCHRONISKO (MAJ 2015)

potem poszli­śmy na zaku­py
a te na przy­kład psy, zosta­ły

na przy­kład psy,
podob­no są tam choć ich nie widzę. i to dzie­je się nie­ustan­nie
milio­ny

my obiad mło­de ziem­nia­ki z koprem i kefir
a tam.

kie­dy jest Wigi­lia
i kie­dy zim­ny por­ter i cią­gle, cią­gle.

nie pytaj
czy. zapy­taj dla­cze­go jesteś w sta­nie z tym żyć

GDYBY

„Gdy­bym tyl­ko umia­ła znik­nąć (…).”
(S. Weil)

jak to zro­bić
żeby nie zosta­wić śla­du
i żeby nie­po­trzeb­nie
nie nie­po­ko­ić,
spraw­nie i bez humo­rów.

gdy­by tak
moż­na było uro­dzić się zno­wu
i zaraz
szyb­ciut­ko umrzeć

WIESZ?

„Pew­ne­go dnia Kame­le­on poszedł na ryby z wła­sno­ręcz­nie uple­cio­nym wię­cie­rzem (…). Następ­ne­go dnia (…) zna­lazł w nim maleń­kie­go męż­czy­znę i maleń­ką kobie­tę. (…) – Ojcze – powie­dział Kame­le­on – spójrz, co ci przy­nio­słem. Mulun­gu spoj­rzał i rzekł: – Wyj­mij ich z wię­cie­rza i postaw na zie­mi, a uro­sną.”
(Jao, Mozam­bik [za:] M. Schip­per, Na począt­ku nie było niko­go)

kto wie
co zro­bi­ły kie­dyś te polne koni­ki
kame­le­ony mrów­ki szym­pan­sy

na co się umó­wi­ły przed naszy­mi ple­ca­mi.

szym­pan­sy myszy i świ­nie wpraw­dzie pró­bo­wa­ły
opo­no­wać, jed­nak­że bli­skość gene­tycz­na
nie gwa­ran­tu­je nicze­go poza obcią­ża­ją­cym
dzie­dzi­cze­niem.

to podob­no była
kwe­stia wia­ry

wia­ry któ­ra mia­ła w cen­trum ofia­rę.

będzie­my prze­my­sło­wo zabi­ja­ne
powie­dzia­ły
ostat­nie będą pierw­szy­mi

***

pla­nu­ję zakup Dzi­kiej kuch­ni Łucza­ja – szy­ku­ję się
na utra­tę nie­pod­le­gło­ści kra­ju w któ­rym miesz­kam
(cią­gle nie umiem powie­dzieć: moje­go)

Two­ja skó­ra wyha­mo­wu­je
reszt­ki sztucz­ne­go świa­tła,
to uła­twia

zbie­ra­nie soli

ZATOKA

ci co mają wspól­ny język
sku­pie­ni wokół jed­nej wody

naj­pierw byli sła­bi potem sil­ni
póź­niej zno­wu sła­bi, teraz sil­ni

niech tu wresz­cie przyj­dą
i pokry­ją nas. spo­koj­nie

Zie­mia się obró­ci,
wsta­nie Słoń­ce