Książ­ka o wysie­dleń­cach, zako­rze­nio­na w łem­kow­skim doświad­cze­niu rodzin­nym samej autor­ki. Wsłu­chu­je­my się w zagłu­sza­ne gło­sy krzyw­dzo­nych kobiet, pod­glą­da­my je, gdy zanu­rza­ją się w poto­kach pozo­sta­wio­nych na utra­co­nej zie­mi. Towa­rzy­szy­my też męż­czy­znom, któ­rzy głę­bo­ki lej wspo­mnień zale­wa­ją księ­ży­ców­ką, a prze­moc dozna­ną przez sie­bie powta­rza­ją, zada­jąc ją innym. Zapi­sa­ne w wier­szach łem­kow­skie opo­wie­ści zosta­ją uzu­peł­nio­ne wyko­na­ny­mi na zie­miach pogra­ni­cza foto­gra­fia­mi autor­ki, dla któ­rej beskidz­ki kra­jo­braz wciąż jest nazna­czo­ny rodzin­ną raną i trau­mą.