Tadeusz Pióro jest twórcą o wyjątkowej świadomości językowej. (…) Bawi się konwencją, igra z językiem, wykorzystuje jego zawiłości, wieloznaczności, brzmienie. Nie boi się mocnych kontrastów. Typowo poetyckie frazy, barwne metafory i porównania sąsiadują z wyrażeniami języka potocznego, z nazwami technicznymi, a nawet – choć nielicznymi – wulgaryzmami.