Kiedy debiutować?

Kie­dy naj­le­piej wydać debiu­tanc­ką książ­kę? Czy korzy­stać z pierw­szej moż­li­wej oka­zji? Debiu­to­wać wcze­śnie (jak Krzysz­tof Siw­czyk), czy cier­pli­wie cze­kać (jak Mar­cin Świe­tlic­ki i Andrzej Sosnow­ski, któ­rzy debiu­to­wa­li po trzy­dzie­st­ce)?

Myślę, że trze­ba mieć po pro­stu odpo­wied­nią ilość dobrych wier­szy. A poza tym, dobrze jest czuć, że zaczy­na się mieć ocho­tę na coś zupeł­nie inne­go i nowe­go, więc ten sta­ry mate­riał trze­ba wydać, żeby się jakoś od nie­go odkle­ić, mieć, jak to się mówi, „czy­ste kon­to”. A wiek nie ma tutaj duże­go zna­cze­nia.

Jakie zna­cze­nie może mieć miej­sce, w któ­rym uka­że się nasza pierw­sza książ­ka? Cał­kiem duże – waż­ne żeby książ­ka nie prze­pa­dła, i żeby autor nie musiał jej szu­kać po pro­win­cjo­nal­nych hur­tow­niach i sam zaj­mo­wać się dys­try­bu­cją. (I to jest też odpo­wiedź na pyta­nie, czy korzy­stać z pierw­szej oka­zji? Dobre wier­sze, dobre wydaw­nic­two. Jeśli te warun­ki zosta­ną speł­nio­ne, to moż­na publi­ko­wać i przy pierw­szej oka­zji).

Jaką funk­cję speł­nia­ją kon­kur­sy poetyc­kie, w któ­rych głów­ną nagro­dą jest publi­ka­cja debiu­tu?Wszyst­ko zale­ży od tego kto, i jak, wyda­je. A wię­cej nie powiem, bo sam nigdy nie pró­bo­wa­łem.

Czy war­to wydać tomik wła­snym sump­tem? Raczej nie, bo rzecz może po pro­stu zgi­nąć (chy­ba, że chce się poka­zy­wać zna­jo­mym coś wię­cej niż luź­ne kart­ki). A z dru­giej stro­ny, Ray­mond Rous­sel…