Fuga (1955-2010)

[morze zagaduje nas]

morze zagaduje nas
natarczywie dopytuje wciąż i wciąż
od nowa
jakby chciało wiedzieć coś więcej
niż wie
o nas i tak w ogóle

dobija się z łoskotem
do twojego skrytego rytmu
morze
– nieustępliwy raper –
dopytuje o coś
o nic
dopytuje o wszystko
i nagle cofa się zanim znajdziesz odpowiedź
jakby bało się ją usłyszeć

[animulko]

animulko
babulko
bidulko

już rozchodzą się nasze drogi

ty na niebie zakwitniesz chmurką
ja się stanę pluskiem do wody

Znowu nie napisałam

Znowu dziś zapomniałam napisać Don Kichota
już przestaję rozumieć siebie
jak mogłam do tego dopuścić

jak mogło ujść mojej uwagi
że czas najwyższy napisać
swojego Don Kichota

to niewybaczalne żeby w ciągu życia
ani razu nie napisać Don Kichota
mówcie co chcecie ale
to mi się nie mieści w głowie.

Jak to się stało niechże mi kto powie
że w ciągu życia zapomniałam na amen
że powinnam wreszcie napisać Don Kichota.

Dobrze wam śmiać się ze mnie
macie mnie za eksponat
w sam raz do muzeum figur starej daty
a mnie aż ciarki chodzą po grzbiecie
gdy uzmysłowię sobie że jednak
nie napisałam Don Kichota.

Dajcie mi łyczek kseresu
czy co tam macie pod ręką
bo zaraz szlag mnie trafi kiedy o tym pomyślę
nie rozumiecie że nigdy
już nie napiszę Don Kichota
nie macie pojęcia ile
to dla mnie znaczyło od zawsze.

Przestańcie mnie zagadywać
i idźcie wszyscy do diabła
dobrze widzę jak za plecami
rysujecie mi kółka na czole
żaden z was gnojki nie pojmie
jak to jest kiedy wie się na pewno
że już nigdy, tak, nigdy
nie napisze się Don Kichota.

Nutka

czy tamta trawa wciąż jeszcze pomięta
w miejscu
gdzieśmy leżeli przykryci obłokiem

i kto ją wygniótł tak
pod czyim okiem
czy prócz mnie pamięta
obłok i kołujący ponad chwilą ptak

żeśmy objęci leżeli na wznak

a ptak nad nami kreślił czasu znaki