Raport wojenny (2)

nogi

Nawroty głowy, zawroty głodu. Nie podnoś oczu
lecz patrz pod stopy: prawa, lewa, lewa, lewa, prawa
krwawa, lewa krwawa. Wszyscy mamy nogi i rytm.

Nie; na ogół wszyscy mamy nogi. Chociaż w krótkich
słowach, w żołnierskich butach, w stylu bez kropki
bez przecinka, takim z wielkich liter i okrągłych cyfr
z grubsza wszyscy je mamy, powinniśmy

je stracić w okopach i stojących celach, na celowniku
faceta, który cię zdejmie kiedy podejdziesz do studni.

Irina

mówili na wsi że jest szalona: miała w oczach błękitne
hełmy i siatkę globu pełną brudnych miękkich grud błota
a jej skóra po ciemku pachniała sadem spadów: żółtych
zbitych jabłek liści ślimaków licho wie czego chociaż nikt by
nie wziął jednak zabrałeś pod swój dach jej dach: strzechę
splątanych włosów kota przybłędę i diablę w węzełku utłuczony
kubek i czerwona emalia warg: jej usta po ciemku
były bardzo ciche i głodne chociaż nigdy nie umiały
prosić: stała boso na drodze tak długo aż nie otwarli furtki
aż nie puścili w drzwiach milczała wszystko na co nie wpadłeś
przepadnie rozpadnie się po polach kiedy wejdziesz w nią
jak w minę