Bosorka

na czużyni

miej­sco­wy bóg sma­ro­wał im smal­cem gru­bą paj­dę chle­ba
leże­li w poto­kach żeby się oczy­ścić z pamię­ci
nawie­dza­ła ich jak cień któ­ry się nie skra­cał sznur któ­ry się wydłu­żał

kie­sze­nie wypcha­li na tęsk­no­tę ziar­nem

mło­dym zale­pia­li żywi­cą usta nie będziesz brał
cudzej zie­mi za wła­sną nie będziesz miał
inne­go domu poza tam­tym jed­nym

sta­wa­ły się prze­po­wied­nie jak w noc kupa­ły

takie baj­ki opo­wia­da­li dzie­ciom przed snem
żeby rano gdy otwo­rzą oczy

nigdy nie były na swo­im

dike baby

widzia­łem w lasach śla­dy dzi­kich kobiet
gałę­zie obgry­zio­ne do kości korę w stru­pach
widzia­łem mamu­ny nad brze­giem wisło­ki
cze­ka­ły na przy­pływ

pod­cho­dzi­łem za bli­sko

gła­ska­łem dłu­gie połu­dnio­we wło­sy
tam­te­go lata była wcze­sna wio­sna
gła­ska­łem cie­nie podob­ne do łodyg

mówi­ły że miej­sco­wy bóg jest głup­cem

widzia­łem sta­da dzi­kich kobiet
pod skle­pem w świąt­ko­wej kupo­wa­ły wód­kę

mówi­ły że tam jest jesz­cze smut­niej