Jarzmo (2)

lenno. fiszka akwizytora

myślisz, że mi się podo­ba jak zni­ka oddech i świa­tło
dozna­je epi­lep­sji emi­tu­jąc pan­te­on z roz­grza­nych
kamie­nic? obu­stron­nie

Włó­kien­ni­cza odpa­da od sie­bie i strzę­pi się jak pasy
dar­te­go samo­dzia­łu. Nad­cho­dzą dwaj goście
zja­ra­ni z nudów,

a u wylo­tu na Wschod­nią (Wschod­nia to zaje­bi­ste
ciu­chlan­die), dwie gów­nia­ry w różo­wych koszul­kach
luka­ją za nimi jak­by stra­ci­ły wia­rę na blan­ta,

bro­war i fiu­ta. wię­cej ciszy a zosta­niesz eks­pre­sjo­ni­stą.
gło­wę opę­ta ci halo: z hipho­pu, mord mene­li i dia­gnoz
co bar­dziej świa­tłych urzęd­ni­ków.

skwar, że po pra­wo bra­ma wgłę­bia się ścia­ną z drzwia­mi
do komór­ki. drzwia­mi tak pięk­ny­mi, jak sen­na cha­ta
albo fin de sièc­le.

i wytra­ca się uli­ca, ostre słoń­ce, psie gów­na, bez któ­rych
nie roz­po­znał­byś mia­sta.

achtung off. obserwacja na odsłuchu

Spół­dziel­ni DOM

księ­życ jęczy, bo się zmę­czył. ma na imię Edge.
przy­pływ poi garść wie­żow­ców, dyszy psalm
do spa­lin. orga­ny ham­mon­da to niż.
przyj­dzie świt przez chmu­ry tłu­miąc rechot słoń­ca.

tyłem w noc, chodź­my. świę­to mane­ki­nów.
chcia­ło­by się wyjść z koń­ca pod obsra­nym nie­bem.
jutro pode­trze się zinem. przy barze na tafli
tań­czy schla­ny karzeł.

tu masz ten cały off. smar­ku­le zwię­dłe
pod fabrycz­nym murem. do góry smart­fo­ny. schme­iser
wstrze­lił się w winyl i paru gości
dyn­da do ryt­mu. 10 zeta za kape­lę. dzi­siaj kon­cert
gra­ją Muchy. chwi­lu­nia­aa.

w cza­sie zdat­nym na cydr U2 z youtu­be
i Ber­lin w hip­ster­skiej Łodzi. riff z głę­bi

jak Baj­kał.
Bono łka

pod­sta­rza­ły,
jak­by śpie­wał

nie umar­łem, lecz otar­łem
łzę na jaj­kach.