zemla vulgaris

poidła

tam skąd przyszłyśmy zwierzęta nie poją się same
mają krzywe twarze szorstkie kończyny smakują cukrem
bóg to substancja tak mówił ojciec kiedy prawie odchodził

wychlapał całą wodę z wiader resztę wychlusnął
pieczarka kiedy do niej zagadasz przestaje rosnąć

niewiele trzeba naturze żeby się od nas odwrócić

na drugim miejscu jest głaskanie krów jest głaskanie mebli
to jest w czymś innym przez rzeczy których nie pojmuję

jak głaskanie krów jak głaskanie mebli ich ciepłej siwej skóry

vulva vulgaris

mgliste byłyśmy doprawdy jakby z tej mgły utkane i śliskie
zawsze nieczyste śmierdziało nam spod owłosionych pach
kiedy plewiłyśmy grządki kiedy plewiłyśmy grządki kiedy
grabiłyśmy siano doiłyśmy krowy kiedy siano kiedy siano

spod moich owłosionych pach słonych pach nieczystych pach
wyrastały krzaki tarniny i derenia rosły poziomki
heracleum sosnowskyi ledum palustre prunus spinosa

tanacetum vulgare ledum palustre

tanacetum vulgare ja vulgare my vulva vulgaris
tanacetum owłosionych pach śliskich belek na strychu
obślizgłych ślimaków po burzy posypanych solą z moich pach
moich słonych pach moich słodkich słodkich poziomek

mgliste byłyśmy doprawdy jakby z tej mgły utkane i śliskie

tanacetum vulgare ledum palustre

vulva vulgaris

program polska
wschodnia

byłyśmy dla nich dalece egzotyczne
zamknięte w drewnianych skansenach
za tamtą rzeką która się nie kończy

ma to na celu ogólną poprawę
warunków życia na terenach wiejskich

brali na nas unijne dotacje

byłyśmy ich gwarancją dobrego pochodzenia

niepiśmienne
niesymetryczne

a kiedy robili sobie z nami zdjęcia
wkładałyśmy kabatki i huńki

daphne mezereum

piosenka country IV

jaki jest stan wody w wisłoce mamo
czterysta sześćdziesiąt i wciąż się podnosi
jaki jest stan wody w wisłoce tato
czterysta sześćdziesiąt i wciąż się podnosi

widziałem najady wirowały w odmętach
nikaia dafne mezereina

wiatr ciamka w futrynach mezereina

jaki jest stan wody w wisłoce mamo
sześćset pięćdziesiąt i wciąż się podnosi
jaki jest stan wody w wisłoce tato

no przecież powiedziała

sześćset pięćdziesiąt i wciąż nie opada

aretuza kiane mezereina
wiatr ciamka w futrynach mezereina

mezereina

deszcz chlupie
wyżymam

jutrzenka

mówiły rozpadniemy się na części które będą z ziemi
i wyjdą z nas ptactwo robactwo zaczną się mienić

jak płyty CD na gałęziach mięśnie na widoku

tak mało mamy w sobie z tamtych prostych rzeczy
albo z ludzi którzy musieli być do czegoś podobni
to coś większego jak długie powstrzymywanie moczu
sentymentalne simentale wenus w akwarium

kto ciebie dziewko nauczył czytać

to się z nas wszystkich wylęgało latem te zimy
tamte roztopy obleśne języki na nich kilka liter

wiejskiesyny toczą kule kule nabierają ciała ciało nabiera dotyku

kto ciebie dziewko nauczył czyhać

rozpadniemy się na części które przestaną mówi

nawet przez znaki jak włosy łonowe w wypluwkach

płyty CD mokre od rosy śliskie mięśnie wyżarte przez mrówki

pęknięcie

poznanie istnieje również wtedy gdy doświadczenie się błąka
tak mówił ojciec kiedy wyciągał z maciorki martwe jagniątko

owca jest zwierzęciem beczącym
człowiek bredzącym

przez szczelinę w ścianie wpadało światło
które musiało równie dobrze pochodzić z nocy
krowa mełła jęzorem

im wyższa czułość tym większy kontrast

im dłuższy czas naświetlania tym dramatyczniejsze poruszenie
światło pochwy wyrównuje się ze światłem szyjki macicy

potem nastąpi wyparcie

posucha

gdzieś dalej musiało coś płynąć a było to do nich podobne

wierzymy w powtarzalność losu
nawet gdy cichnie transport w łożyskach

nie opuszczać suchego koryta udawać że dryfują
myśli córek oparte na wierzeniach w ojców
uparcie grzebać w grząskim mule albo
gładkim pęcherzem powietrza nacierać odrosty

wyrosną z nas babie lato brodawki na skórze

martwa rzeka jest językiem
który przestałby mówić