amazonie

mustangi

w żuchwie pętla przechodzi przez miejsca
po wyrwanych zębach – tam się rozsiadamy
a wyrwami w nas biegną pętle wiwariów sploty aren
sam jesteś ciemnym konturem wplecionym w ścianę jaskini
przez wydrążone kości rozpylasz jeszcze trochę farby
w końcu maszyny wojenne też zerwą się ze smyczy
i uciekną
a dzicz będzie taka jaką sobie wytańczysz
ulice zarośnie sierść bez właściciela
i pójdziemy śladem mustangów
wejdziemy w kłęby między łopatkami
a zakres zmysłów zmieni się
pętlę przerwie tabun

kurz. pestka

rudzik przynosi światu ogień a tu urodzaj kurzu wątły jak plus
czy minus osad z ruchu zaraz znów przejdzie w akcję wzbije się
a pokutnicy wygrzebią z piasku
i zagrzebią ponownie

zaczyn znajdziesz na dnie tego co chowasz
na czarną godzinę a najlepsze zbiory to zmrożona nawłoć
na stłumionych polach miękkie głowy zimowy krajobraz soli
brudnej od palców
kroków o których nikomu nie wiadomo nic

pora roku wróciła jak pył
a ty nadal nie wiesz czego jest odpadem
pośród soli ciało wydaje owoce
w których samo jest pestką

wypluwasz miarowo

bordowe rozłogi odłączają się i stają samodzielnymi roślinami

kawałek ziemi jak gołe lędźwie gdy schylasz się
i koszulka ustępuje na nim strzęp folii fragment gniazda
większego niż to miasto w dzielnicy fryzjerów gołębie
tracą stopy dopływ krwi odcięty ściętymi włosami
ten tutaj skacze na jednej czerwonej i kaszle plączesz się
aż krzyżujesz z nim wzrok i coś zaczyna myśleć
myśli teraz tobą widzi twoje stopy wplątane w izolinie
w wyznaczone trasy
widzi nasze stopy odcięte przez mapki
z algorytmu wyciąga zwój koncertiny wie że gładkie tynki
mogą być granicą nie do pokonania

mapy/zsypy

zanik Arktyki nie wpłynie znacząco na nasze mapy
sprzątanie będzie ci zsypem i w nim twoje prawo
do bycia zapomnianą do zapominania od morza
do morza nocą hałas śmieci obija się o ściany

są domy z kilku patyków ułożonych na krzyż
na cudzych balkonach a ty kurczowo się trzymasz
białych pasków na skórze ludzi których mijasz

droga wiedzie w przyszłość całą z piętrowych łóżek

czy gdy stopnieją mapy poziom gruntu podniesie się?
w zsypie tli się płomień

klimat gorący i suchy

z palm wyczytuję huragan deszcze gwiazdobloków
myślę o ameryce
mój chłopak cały dzień odrywa kolce
nasza mała floryda: łóżko pełne tytoniu pogubionych nóg
rudych pająków coś mnie przygina do ziemi
pościel szeleści sucho
myślę o zamiataniu gałęzi gałęziami
to właśnie znaczy się przydać
jedni leżą drudzy zajmują się ich przesuwaniem
wygięte liście kaktusów albo sztywne kosmyki
które opadły w trakcie wesela
coś co umarło w bólach mówię
a on układa kolce na łazienkowym dywaniku

w ustach obracam opuncję: mięsistą kulę z burzy
i siniaków które odrosły
a areola to takie ładne słowo mały obszar
z którego wyrasta cierń – dobre imię dla córki