ruń (1)

klimat gorący i suchy

z palm wyczytuję huragan zastęp
gwiazdobloków
mój chłopak cały dzień odrywa kolce
łóżko usiane tytoniem resztkami
rdzawych pająków

blask mnie przygina do ziemi pościel
szeleści sucho
myślę o zamiataniu gałęzi gałęziami
to właśnie znaczy się przydać: jedni leżą
drudzy zajmą się ich usuwaniem

wygięte liście agawy albo kosmyki
które opadły w trakcie wesela coś co umarło
w bólach mówię a on układa kolce
na łazienkowym dywaniku

w ustach obracam opuncję:
mięsistą kulę z burz i znamion
które odrosły a areola to takie ładne słowo
mały obszar z którego wyrasta cierń –
dobre imię dla córki

kalima

po wypaleniu traw wwiercamy wizjery
krążymy w granicach dzielnic

pył liże okna skrobie dna basenów
woda już się nie przyjęła

nad zupami z proszku czytamy o oprzędach
niemowlętach zrzucanych z wież
łapanych w płachty – zszywamy prześcieradła

mokre płótna w drzwiach wyłapują ziarna

na ciemnym podwórzu
stopa za stopą po ubytkach sierści łyse placki
na kocich grzbietach zlewają się w jedno

co spłonęło
tknięte obraca się w pożar