hoodshit (griptape)

Ogień, ziemia, woda, powietrze i kolejność jak zawsze dowolna.

Mam kaszel pala­cza, w gło­wie pod­skle­po­wą czkaw­kę,
do tego oczy w karo, głu­pią koro­nę, na gum­ce kape­lusz.

Peł­znę tym szla­kiem jak rep­ti­le-boy za pen­sem, ujeż­dżam,
co ujeż­dżam, i wam nic do tego głu­pie gnoj­ki, kono­wa­ły.

Zamek, któ­ry doj­rza­łem, mie­ni widok na ple­cy pie­ga­we,
rów­nież spa­ja krój oble­śnej suk­ni-tła w ostrym fio­le­cie.

W okien­kach cha­tu księż­nicz­ki jedzą lody, łuska­ją pest­ki,
chleb tosto­wy, podró­że raczej małe, a pokój prze­chod­ni.

W bra­mach ch’opy stru­dze­ni patrzą ot tak przed sie­bie,
są twar­dzi, dla mnie to ska­ły, a dla nich: och, codzien­ność.

Gdy wspo­mnia­łaś o prze­cią­gach, nagle poją­łem, jak palić
z bon­ga, kie­dyś to była roz­pacz, łapa­łem buchy jak ćmy.

Man­ną skrzy­dła moty­li, przy­go­dy smak jak bate­rii liź­nię­cie.
Tym wie­kiem nie zatrzy­masz mnie w sło­ju – wybi­ja szam­bo.

L’OG Kush

Pach­ni­dło poko­ju jest słod­ką, sztucz­ną wani­lią.

Przy­tu­lam dru­gi litr lodów, mam opusz­ki w topach.

Jestem w sta­nie PŁONIE VIRGINNIA, a z nią lasy

i upra­wy haszu, kosmicz­ne zna­ki, szkieł­ko pusz­cza szum.

Powiedz mi Z., co śnisz w zaka­mar­kach i potem pow-
tarzasz jak baj­kę o trzech sty­gną­cych zupach i jed­nym widel­cu?
Tele­wi­zor już dzia­ła. Nie widzę sen­su, by nie zapa­lić
i puścić film. Kino fran­cu­skie – ciast­ka i dżu­ma.

(Mia­łem na myśli dżem i to wstyd jest się przy­znać,
że bar­dziej pasu­je mi dru­gie. Mam co do tego zda­nie
lot­ne – ostat­ni ma rację).

Temat pły­nie jak krysz­tał.