W tomie Pernambuco pisarz po raz kolejny prowadzi grę z czytelnikiem, chętnie mistyfikuje, sprowadza na fałszywy trop. Okrętuje go na statek, którego kapitan sam nie wie, dokąd dopłynie. Jedno jest jednak pewne. Jego rejs zostanie uwieczniony w tysiącu form, przy czym żadne z nich nie będą identyczne. Poprzez takie łączenie rzeczywistego i nierzeczywistego Wernisch w żaden sposób nie zdradza czytelnika. Wręcz przeciwnie, zaprasza go do nowej formy świata poetyckiego, którego styl jest niezastąpiony na współczesnym czeskim polu literackim.

Mimo dwóch obfitości środków wyrazu teksty Wernischa mają jasny wspólny mianownik. Niezależnie od tego, czy pisze dłuższe, prozaizujące fragmenty, czy wyciąga z rękawa zenowe miniatury; czy z zachwytem obserwuje niepozorne ruchy małych ludzi późnego renesansu, czy też obserwuje zdecydowane kroki odkrywców nowych lądów, którzy jakby żywcem wyszli ze stron Miliona Marco Polo; niezależnie od tego, czy inspiruje się tradycją dada, ekspresjonizmem, czy też późniejszą awangardą – zawsze wychodzą z tego fundamentalne napięcia między groteską i melancholią, komedią i tragedią, powagą i parodią, snem i rzeczywistością. A więc model romantyczny: ja przeciwko światu.

Znajomy, nostalgiczny świat minionego, świat fanfarońskich opowieści i banalnych wycinków pełen jest coraz wyraźniejszej tęsknoty, gęstniejącej ironii oraz, przede wszystkim, niepewności egzystencjalno-bilansowej. Poeta coraz mocniej mierzy się z przeszłością.

Twórczość Wernischa, autora obdarzonego własnym, rozpoznawalnym na pierwszy rzut oka stylem, a może raczej różnymi, ale zawsze wyrazistymi stylami, pełna jest powracających nieustannie motywów (…), wzajemnych nawiązań i pogłosów, a więc już przy powierzchownym oglądzie układa się w wyraźną, koherentną całość. A przecież jest to zarazem twórczość bardzo zróżnicowana wewnętrznie, oferująca czytelnikom niezwykle szeroką paletę barw: mocno ewoluuje w czasie, wciąga w swoją orbitę coraz to inne elementy, zaskakuje ciągłą zmianą tonu, przesuwaniem akcentów, nowymi rekwizytami poetyckimi i nową scenerią.