Poezja Bolesława Leśmiana wyzwala w czytelniku nieuświadomione możliwości operowania fantazją, jednak na tom Z tamtej strony ciszy składają się utwory, w których poeta stara się powściągać wyobraźnię.

Twórczość Leśmiana, prezentowana w zbiorze Z tamtej strony ciszy, to być może powrót do natury, pierwotności, ale nie tak odległej, że aż nierealnej. Do pierwotności z poprzedniej strony książki, możliwej do akceptacji, bliskiej na wyciągnięcie reki. Uwielbienie przyrody,  baśniowość sprawiają, że odnajdujemy siebie samych w zupełnie innym świecie. Nawet niezwykły rytm i gra słów z ballady mogą przenieść nas gdzieś w podświadomość. Sprowokowani metafizyką, melodią, odkrywamy ze zdumieniem do jakich uczuć jesteśmy zdolni.

Nie znajdziemy tu najbardziej znanych wierszy. Zbiór tworzy jednak zaskakująco spójną całość, co jest tym ciekawsze, że utwory nie zostały ułożone ani chronologicznie, ani tematycznie. Spoiwem okazuje się być motyw snu i klimat onirycznego błądzenia w oparach mgły. Widzimy spektakl życia przyrody i ludzi…Spektakl połączenia świata realnego ze światem marzeń i snów, małe monologi człowieka – mężczyzny i przyrody – kobiety, potrzebę złączenia i zatracenia… Po feerii barw łąki, jej zmysłowości i pełni życiodajnej energii przychodzi się nam zmierzyć z powolną utratą i odchodzeniem w mrok. Drzwi sennej intymności życia, w której na chwilę się zatraciliśmy, zaczynają się zamykać.

Świat Leśmiana jest mityczny, kosmogoniczny, alternatywny do naszego, a są to cechy poezji bardzo frapujące również ze względu na to, że poezja ta jest odbiciem samego życia.

Zaprezentowany tom jest bardzo reprezentatywny, prezentuje różne nurty w twórczości tego wybitnego artysty. Wbrew pozorom wiersze te nie są przesycone leśmianizmami, neologizmami pomagającymi mu w zarysowaniu pożądanych obrazów poetyckich. Pojawiają się wyłącznie w miejscach centralnych, kulminacyjnych, w których należy doszukiwać się puenty, “słów-kluczy” i czytelniczego olśnienia.