Ikonoklazm (2)

Teraz kończę wiek ucznia. Gdzie się podziały obrazy z tamtych lat?

Ale jaka to wie­dza sko­ro już zapo­mnia­łem
wido­ku kobiet i męż­czyzn
prze­ci­ska­ją­cych się przez obrę­cze
kil­ku pod­sta­wo­wych dat
oraz w któ­rej szu­fla­dzie trzy­ma­ła cukier­ki

W ogro­dzie pło­nę­ło drze­wo pozna­nia
pan­na usia­dła pod koro­ną
ojciec zabrał syna na wzgó­rze
wier­ci­ła się cze­ka­ła na ich powrót

do sto­łu poda­no owsian­kę i chleb

zabrał bara­na żeby mło­dy się nie domy­ślił
pro­sił żeby coś go przed tym powstrzy­ma­ło
nie­bo było czar­ne. Mil­cza­ło
następ­ne­go dnia pisa­ły o tym gaze­ty

ale jaka to wie­dza sko­ro nie wiem co z nią zro­bić
ale jaka to wie­dza sko­ro nie umiem jej wyko­rzy­stać
bez­rad­nie walę ręko­ma w rysun­ki na ścia­nie
w myśli­wych Kos­sa­ka i w świę­tą rodzi­nę

Teraz zaczynam wiek wojownika

ale z czym miał­bym wal­czyć sko­ro nicze­go nie widzę
ale z czym miał­bym wal­czyć sko­ro spło­nę­ły obra­zy
spo­tka­łem jakiś czas temu star­ca z La Man­chy
rodzi­na umie­ści­ła go w domu opie­ki
dawa­łem mu ząb­ki z czosn­ku żeby mógł się popi­sy­wać
żar­to­wa­li­śmy z jego sztucz­nej szczę­ki ze służ­by zdro­wia
z tego że u Szek­spi­ra zawsze poja­wia się pies żeby roz­ła­do­wać napię­cie