cierpkie

chwytne

jak otworzyć włosy sprawić żeby mówiły jak alkohol
który rozmiękcza mięśnie gniecie koszulę spękane dłonie powleka
ciepłem bordowe żyły a w nich miękkie uderzenia chropowate dźwięki
powierzchnie nierówne jak linia łopatek rozmieniasz się w nich po
wielokroć po wielokroć zostajesz chcesz zatrzymać utrwalić
świat sam się rozsypie a potem złoży w jeden pulsujący punkt dotknie
do żywego mięsa przetrawi wszystko co sierpniowe zwarte cierpkie

schron

znaleźć dla siebie usta i zęby woskowany papier jak lont
albo ścieżkę wygryzioną przez deszcz i płaski wizjer
przez który widać na wylot

czas kwaśny jak prześwit oczy wyścielone wiatrem
to był dzień który połknął zgaszone barwy ziemi

szkliste paski deszczu wygryzione jak papier i lont
albo ścieżka wzdłuż ust przez które widać na wylot

szron

ostry drzewny zapach skrywa źrenice i nitki prądu
roztrwoń go w sobie po kryjomu wychwyć przed czasem
wszystkie chwiejne kroki prowadzące na skarpę
ślady zarosłe cieniem ciężkostrawne czereśnie
rozbite kolana a na nich skóra gęstsza od nacięć
roztrwoń je w sobie po kryjomu strać wchłoń zrośnij

podszerstek

powietrze składa się z drobnych włókien
ostro wrastają mi w tkanki jak gryzący sweter
pierwsze przymrozki skrzydełka nosa i płatki uszu
czujne na potrzask przyjmuję kształt naczyń
wielokrotne pocieranie deszczu o skórę przeciążenia
i sińce gęsty podszerstek amortyzuje upadki
zrasta się z ciałem koi wrzask ćmi

krawędź

na styku pór spiekota napięte ścięgno lata
rozpisane na szkło pot i włókna wiatru

gryzący zapach świeżej farby jak obgryzanie paznokci
dobieganie do wyznaczonych punktów bez zadyszki

ciemna obwódka i jasny środek nigdy odwrotnie
znaleźć punkty styczne wszystkich tych czynności

zebranych gładkim ruchem na brzegu strony
wykroić się z nich wylizać rozszczelnić drzwi

posmak

zrób tak żeby można było za tym tęsknić powielać gładkie
gesty tworzyć wiązania pozbywać się miesięcy jak gorzkiego posmaku
odrastać każdym włosem w złym kierunku pod skórę
odkształcać się ścierać

zrób tak żeby można było za tym tęsknić syczeć
przez zaciśnięte zęby szurać stopami patrzeć z ukosa
wydobyć na powierzchnię zbyt dużo zbierać
słowa tak by zaczęły coś znaczyć

pętla

ten wieczór dał mi na spróbowanie chroniczne zmęczenie
rozrzedzone w półśnie suche jak kora co kaleczy stopy

cięty język światła który spada na wprost zrywny zręczny dotyk
co złapał w powietrzu?

kręte wstążki żyłek w każdym drobnym listku
porzucony łańcuszek znajdź drogę do wyjścia