Już samo tłumaczenie poezji na języki obce jest zadaniem karkołomnym. Cóż dopiero powiedzieć o próbach jej przekładania na inny rodzaj sztuki. A takie właśnie założenie postawiono przed uczestnikami konkursu Komiks wierszem. Punktem wyjścia były teksty, które ukazały się dwie dekady temu w bibliofilskiej serii “Barbarzyńcy i nie”. Ich autorami są dawni barbarzyńcy, dzisiejsi klasycy polskiej poezji. Efektem jest antologia Powrót barbarzyńców i nie. Znajdziemy w niej piętnaście wierszy, zinterpretowanych poprzez komiksy laureatów konkursu. Ale proporcje zostały tu idealnie zachowane – to książka w równym stopniu do czytania, co do oglądania.

Czytelnik może z początku poczuć się nieswojo. Powodem jest uświęcony tradycją sposób lektury. Odbiorca poezji nie jest przyzwyczajony, że między nim a tekstem jeszcze ktoś stoi, a w tym wypadku tym kimś jest ilustrator, który pełni rolę interpretatora. A poezja – zdawałoby się – jest lekcją interpretacji nader osobistej, jest wręcz doświadczeniem intymnym. Czytając wiersz, tworzymy swoje własne jego wyobrażenie, swój własny “obraz” wiersza. Z kolei czytelnikowi komiksu, przyzwyczajonemu do tego, że tekst jest nośnikiem narracji i fabuły, ciężko jest z początku przyswoić sobie metaforyczność i nieoczywistość zdań, które w tradycyjnie pojmowanym komiksie były “bezpieczne”. Gdy jednak minie obopólna nieufność wobec nowych rozwiązań, okazuje się nagle, że spotkanie poezji i komiksu jest rozwiązaniem intrygującym.

Powrót Barbarzyńców i nie jest antologią ciekawą. Wielu zgromadzonych w niej rysowników zdecydowało się na realizacje swoją formą przypominające poemiks czy ilustrację. W albumie zdecydowanie nie brak prac przyciągających uwagę czytelnika szatą wizualną (…).

Powrót barbarzyńców i nie Biura Literackiego to nie tylko oryginalny pomysł na popularyzację poezji – to też ciekawa reaktywacja reprezentatywnego dla tego wydawnictwa nurtu, którego twórcy w międzyczasie zaczęli odgrywać dominującą rolę we współczesnej polskiej poezji.