Potrafi rozmawiać z umarłymi

Wskazanie: Roman HONET baw się

Rok 2008 był dla polskiej poezji i prozy rokiem bardzo udanym. Wydanych zostało wiele książek, jednak moim zdaniem na miano najciekawszej książki roku zasługuje baw sięautorstwa Romana Honeta.

Roman Honet dyskretnie próbuje oswoić śmierć. Czuje tęsknotę za minionymi latami, za utraconym dzieciństwem; a jednocześnie ma świadomość wszędobylskiego bólu i rozkładu. Ciało – choć piękne, kiedyś przeminie, pozostaną wspomnienia, gorycz dzieciństwa i mgła o zapachu tamtych siedmiu lat. Podświadomie szuka sensu istnienia, cierpienia i przemijania. Dostrzegamy niepokój dziecka podszyty dojrzałą ciekawością: Seti pierwszy umierał zimą. Jak umierał? Czy musiał? Czy chciał? Honet potrafi rozmawiać z umarłymi, słucha ciszy, ucieka, wraca, odczuwa metafizyczny lęk przed światem, bawi się, wspomina tamtą energię, tamten układ rąk, tamten układ rzeczy. Żyje z nieżyjącymi. Jest dobrym kolegą, wyrozumiałym bratem, zagubionym dzieckiem. Niepewność egzystencjalna, precyzyjnie skonstruowane obrazy łączą się z baśniową pustką i dziką nadzieją. Poeta misternie odtwarza smaki, karmi się wyśnionymi pejzażami, pobiera lekcje pokory.

Czy ze śmiercią można się zaprzyjaźnić, uznać za swoją siostrę, pokochać? Zapytajmy Romana Honeta. On ją zna, bawi się z nią, bawi się nią.

Doskonała lektura dla człowieka, który szuka samego siebie. Gdzieś tam, daleko.